Ян Хадкевіч. Гравюра XIX ст. з старага партрэта | |
Герб Касьцеша | |
Асабістыя зьвесткі | |
---|---|
Нарадзіўся | 1537 |
Памёр | 4 жніўня 1579[1] |
Пахаваны | |
Род | Хадкевічы |
Бацькі | Геранім Хадкевіч Ганна з Шэметаў[d] |
Дзеці | Ян Караль Хадкевіч, Аляксандар Хадкевіч, Ганна Хадкевіч[d][2], Гальшка з Хадкевічаў[d] і Аляксандра Хадкевіч[d][3] |
Дзейнасьць | дыплямат |
Ян Геранімавіч Хадкевіч (к. 1537 — 4 жніўня 1579) — дзяржаўны і вайсковы дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Стольнік вялікі літоўскі (1559—1564), генэральны староста жамойцкі (з 1564), адначасна маршалак вялікі літоўскі (з 1566) і кашталян віленскі (з 1574).
Адміністратар Інфлянтаў (1566—1578), быў старостам ковенскім, цельшаўскім і платэльскім. У 1568 ад імпэратара Фэрдынанда I атрымаў графскі тытул.
З шляхецкага роду Хадкевічаў гербу Касьцеша, сын Гераніма, кашталяна віленскага, і Ганны з Шэметаў. Вызнаваў кальвінізм, зь якога ў 1572 годзе перайшоў у каталіцтва.
Браў удзел у Інфлянцкай вайне, бітве на Уле (1654 год), іншых баях.
Быў супраціўнікам Люблінскай уніі (1569 год), выступаў супраць кандыдатуры Івана Тырана на польскі і літоўскі сталец, падтрымліваў Генрыка Валезы і Габсбургаў[4].
У шлюбе з Крыстынай Збароўскай меў сыноў Аляксандра, Яна Караля і Гераніма, а таксама чатырох дачок.