Яўген Лебедзеў | ||
Пэрсанальная інфармацыя | ||
---|---|---|
Нарадзіўся | 29 сьнежня 1994[1] (29 гадоў) | |
Рост | 186 см | |
Вага | 83 кг[2] | |
Пазыцыя | нападнік | |
Клюбная інфармацыя | ||
Клюб | Мёры[d] | |
Нумар | 21 | |
Клюбы | ||
Гады | Клюб | Гульні (галы)¹ |
2012 | Віцебск-2[d] | 23 (5) |
2013—2016 | Шахцёр Салігорск | 0 (0) |
2014 | → Мікашэвічы | 24 (3) |
2015 | → Віцебск | 17 (1) |
2016 | → Нафтан | 22 (4) |
2017 | Тарпэда Менск | 21 (3) |
2018 | Ворша | 9 (2) |
2018 | Славія Мазыр | 3 (0) |
2019 | Ворша | 13 (1) |
2020 | Вікторыя | 8 (3) |
2020 | Хваля | 10 (1) |
2021 | Слонім-2017 | 11 (2) |
2022— | Мёры[d] | 37 (19) |
Зборныя | ||
2013—2016 | Беларусь (да 21) | 23 (5) |
¹ Колькасьць гульняў і галоў за прафэсійны клюб лічыцца толькі |
Яўге́н Ле́бедзеў (нар. 29 сьнежня 1994 году) — беларускі футбаліст, нападнік «Мёраў».
Выхаванец «Віцебску». Пачаў кар’еру ў фарм-клюбе «Віцебск-2», найлепшым бамбардзірам якога стаў у сэзоне 2012 году. Па заканчэньні сэзону 2012 году поруч з таварышам па камандзе Мікалаем Золатавым перайшоў у салігорскі «Шахцёр». У сэзоне 2013 году выступаў за дубль гарнякоў, якому дапамог атрымаць перамогу ў першынстве дублюючых складаў, а сам з 18 галамі стаў найлепшым бамбардзірам. Да сэзону 2014 году рыхтаваўся ўжо з асноўным складам «Шахцёра», але ў красавіку 2014 году дзеля здабыцьця практыкі быў аддадзены ў арэнду мікашэвіцкаму «Граніту» да канца сэзону[3]. Здолеў замацавацца ў асноўным складзе «Граніта», чым дапамог камандзе вярнуцца ў Найвышэйшую лігу.
У сьнежні 2014 году вярнуўся з арэнды ў «Шахцёр»[4]. Некаторы час рыхтаваўся да сэзону разам з гарнякамі, а ў лютым 2015 году разам зь Мікалаем Золатавым быў аддадзены ў арэнду «Віцебску» да канца сэзону[5]. У віцебскім клюбе адразу замацаваўся ў якасьці гульца асноўнага складу. Ужо ў першым сваім матчы па вяртаньні ў «Віцебск», 22 сакавіка 2015 году супраць менскага «Дынама» ў чвэрцьфінале Кубка Беларусі, адзначыўся голам (выніковы лік 2:1 на карысьць «Віцебску»). 11 красавіка 2015 году дэбютаваў у Найвышэйшай лізе ў матчы супраць мікашэвіцкага «Граніта», дзе на 34-й хвіліне ўсталяваў канчатковы лік (1:1). У жніўні адсутнічаў праз траўму, пазьней вярнуўся ў асноўны склад.
Па заканчэньні сэзону 2015 году вярнуўся ў «Шахцёр», разам зь якім пачаў падрыхтоўку да наступнага сэзону. Аднак, у лютым прыбыў на прагляд у наваполацкі «Нафтан» і ў сакавіку стаў гульцом гэтага клюбу[6]. Пачатак сэзону 2016 году прапусьціў праз пашкоджаньне, у траўні вярнуўся на поле і стаў гульцом першага складу навапалачанаў. У студзені 2017 году вярнуўся ў Салігорск[7]. У лютым 2017 году падпісаў трохгадовы кантракт зь менскім «Тарпэда»[8]. У сьнежні 2017 году паводле пагадненьня бакоў пакінуў сталічны клюб[9].
У першай палове 2018 году выступаў за клюб «Ворша»[10], а ў жніўні прыяднаўся да мазырскай «Славію»[11]. Да сканчэньня году, у якім «Славія» атрымала перамогу ў Першай лізе, згуляў за каманду ў трох матчах, пасьля чаго пакінуў клюб. У ліпені 2019 году зноў стаў гульцом да «Воршы»[12], гуляў там да канца сэзону. У красавіку 2020 году далучыўся да мар’інагорскай «Вікторыі», а ў жніўні таго ж году перайшоў у пінскую «Хвалю»[13], дзе чаргаваў выхады ў пачатковым складзе і на замену. У студзені 2021 году пачынаў трэнавацца з «Хваляй», але неўзабаве паводле пагадненьня бакоў пакінуў клюб[14]. У лютым 2021 году ўзмоцніў шыхты «Слоніму-2017»[15], дзе замацаваўся ў стартавым складзе. У ліпені 2021 году паводле пагадненьня бакоў пакінуў каманду[16]. У пачатку 2022 году далучыўся да «Мёраў».
Улетку 2013 году выступаў за малодшую моладзевую зборную Беларусі (да 20 гадоў) на міжнародным турніры ў Гішпаніі. 25 студзеня 2014 году дэбютаваў у моладзевай зборнай Беларусі ў матчы супраць зборнай Казахстану на Кубку Садружнасьці ў Санкт-Пецярбургу. У гэтым матчы адзначыўся голам і галявой перадачай.
Клюб | Сэзон | Чэмпіянат | ||
---|---|---|---|---|
Дывізіён | Матчы | Галы | ||
Віцебск | 2015 | Найвышэйшая ліга | 17 | 1 |
Нафтан | 2016 | Найвышэйшая ліга | 22 | 4 |
Тарпэда Менск | 2017 | Першая ліга | 21 | 3 |
Ворша | 2018 | Першая ліга | 9 | 2 |
Славія Мазыр | 3 | 0 |