Ілья Прыгожын | |
---|---|
Ілья Раманавіч Прыгожын | |
Дата нараджэння | 12 (25) студзеня 1917[1] ці 25 студзеня 1917[2] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 28 мая 2003[3][4][…] (86 гадоў) |
Месца смерці |
|
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | філосаф, фізік, выкладчык універсітэта, хімік, пісьменнік-дакументаліст |
Навуковая сфера | хімія і фізіка |
Месца працы | |
Альма-матар | |
Навуковы кіраўнік | Тэафіл дэ Дандэр[d] |
Вядомы як | першаадкрывальнік дысіпатыўных структур |
Член у | |
Узнагароды |
прэмія Франкі[d] (1955) Bourke Award[d] (1972) медаль Катэніуса[d] (1975) медаль Румфорда[d] (1976) Honda Prize[d] (1983) Q111363583? (1986) honorary doctorate from the University of Nice-Sophia Antipolis[d] (29 сакавіка 1991) Kampé de Fériet Award[d] (1994) Honorary doctorate from the National Polytechnic Institute of Lorraine[d] (12 ліпеня 1994) honorary doctorate of the University of Valladolid[d] (1995) ганаровы доктар Брусельскага вольнага ўніверсітэта[d] (1995) |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Ілья Раманавіч Прыгожын (фр.: Ilya Prigogine; 25 студзеня 1917, Масква — 28 мая 2003, Брусель) — бельгійскі і амерыканскі фізік і хімік расійскага паходжання, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па хіміі (1977), віконт Бельгіі.
Артыкул занадта кароткі |