Інгемар Стэнмарк | |
---|---|
Агульная інфармацыя | |
Пол | мужчынскі пол[4] |
Спецыялізацыя | гарналыжны спорт[5] |
Нарадзіўся |
18 сакавіка 1956[1] (68 гадоў) |
Грамадзянства | |
Рост | 181 см |
Вага | 75 кг |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Ян Інгемар Стэ́нмарк (шведск.: Jan Ingemar Stenmark; нар. 18 сакавіка 1956, Іосешэ, камуна Стуруман, Швецыя) — шведскі гарналыжнік.
Двухразовы алімпійскі чэмпіён 1980 года ў слаламе (50,37) і гіганцкім слаламе (1:20,25). З’яўляецца другім пасля італьянца Густава Тоні спартсменам, які заваяваў у гарналыжным спорце 3 Кубкі свету (1976—1978). Адзіны за 112-гадовую гісторыю замежны прадстаўнік не паўночных лыжных дысцыплін, якому была ўручана прэстыжная нарвежскі Хольменколенскі медаль (1979).
Стэнмарк нарадзіўся ў Лапландыі. Яго сям’я пераехала ў Тарнабі, калі яму было 4 гады. Ён стаў на лыжы ў 5 гадоў і ў 8 выйграў свае першыя нацыянальныя спаборніцтвы.
Стэнмарк выйграў гарналыжных спаборніцтваў больш, чым хто-небудзь іншы. Этапы Кубка свету ён выйграваў 86 разоў. На другім месцы аўстрыец Херман Маер з 54 перамогамі. Выйграваў Стэнмарк толькі ў двух дысцыплінах — у слаламе і гіганцкім слаламе, хуткасны спуск і камбінацыя).
Трохразовы ўладальнік Кубка свету ў 1976—1978 гадах. Пераможца ўсіх этапаў Кубка па гіганцкім слаламе ў 1977—1978 (7 з 7) і 1978—1979 (10 з 10). У 1979—1980 гг. Стэнмарк выйграў 10 з 11 этапаў Кубка па гіганцкім слаламе.