Інтэрнэт рэчаў (англ.: Internet of Things, IoT) — канцэпцыя вылічальнай сеткі фізічных аб'ектаў («рэчаў»), абсталяваных убудаванымі тэхналогіямі для ўзаемадзеяння адзін з адным ці з навакольным асяроддзем[1], якая разглядае арганізацыю такіх сетак як з'яву, здольную перабудаваць эканамічныя і грамадскія працэсы, выключальнае з часткі дзеянняў і аперацый патрэбу ўдзелу чалавека.
Канцэпцыя сфармулявана ў 1999 годзе як асэнсаванне перспектыў шырокага ўжывання сродкаў радыёчастотнай ідэнтыфікацыі для ўзаемадзеяння фізічных аб'ектаў паміж сабой і з вонкавым асяроддзем. Напаўненне канцэпцыі «інтэрнэту рэчаў» шматстайным тэхналагічным зместам і ўкараненне практычных рашэнняў для яе рэалізацыі пачынальна з 2010-х гадоў лічыцца ўзыходным трэндам у інфармацыйных тэхналогіях[2], перадусім, дзякуючы паўсюднаму распаўсюду бесправодных сетак, з'яўленню воблачных вылічэнняў, развіццю тэхналогій міжмашыннага ўзаемадзеяння, пачатку актыўнага пераходу на IPv6 і засваенню праграмна-канфігураваных сетак.