Алонса Беругетэ | |
---|---|
ісп.: Alonso Berruguete | |
![]() | |
Род дзейнасці | мастак, скульптар, архітэктар |
Дата нараджэння | каля 1486[1] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | верасень 1561[1] |
Месца смерці | |
Грамадзянства | |
Бацька | Педра Беругетэ[3] або Elvira González[d] |
![]() |
Алонса Беругетэ, Алонса Гансалес дэ Беругетэ (ісп.: Alonso Berruguete; каля 1486, Парэдэс-дэ-Нава, правінцыя Паленсія — 1561, Таледа) — іспанскі скульптар, жывапісец-ман’ерыст і архітэктар іспанскага Адраджэння.
Алонса Беругетэ нарадзіўся ў сям’і мастака Педра Беругетэ, пасля смерці бацькі вучыўся ў Італіі (Рым, Фларэнцыя), быў знаёмы з Брамантэ і Леанарда да Вінчы, як жывапісец адчуў уплыў Панторма, ведаў творчасць Мікеланджэла. Уплыў апошняга прасочваецца ў працах Беругетэ, аднак ён не можа схаваць індывідуальнасці іспанца.
Пасля вяртання на радзіму ў 1517 годзе Беругетэ шмат працаваў як жывапісец (стаў прыдворным мастаком Карла V), але лепшыя яго работы — скульптурныя. Ён працаваў у такіх гарадах, як Авіла, Бургас, Вальядалід, Мадрыд, Гранада, Таледа. У кастыльскіх традыцыях ён выкарыстоўваў у якасці матэрыялу дрэва, часта карыстаючыся яго паліхромным роспісам.