Антоні Генрык Радзівіл | |
---|---|
польск.: Antoni Henryk Radziwiłł | |
| |
Нараджэнне |
13 чэрвеня 1775[1][2][…] |
Смерць |
7 красавіка 1833[1][2][…] (57 гадоў) |
Месца пахавання | |
Род | Радзівілы |
Бацька | Міхал Геранім Радзівіл[4] |
Маці | Алена з Пшаздзецкіх[d] |
Жонка | Луіза Пруская[d][5][4] |
Дзеці | Вільгельм Радзівіл[4], Багуслаў Фрыдэрык Радзівіл[d][4], Эліза Радзівіл[d][6][4], Фердынанд Радзівіл[d][6][4] і Ванда з Радзівілаў[d][6][4] |
Член у | |
Адукацыя | |
Званне | генерал |
Узнагароды | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Антоні Генрык Радзівіл, польск.: Antoni Henryk Radziwiłł (13 чэрвеня 1775, Вільня — 7 красавіка 1833, Берлін) — палітычны дзеяч, кампазітар, мецэнат.
З роду Радзівілаў. Сын Міхала Гераніма.
Вучыўся ў Гётынгенскім універсітэце (да 1794). У 1796 ажаніўся з Фрыдэрыкай Луізай, прынцэсай Брандэнбургскай, пляменніцай прускага караля, і асеў у Прусіі. Пасля задушэння паўстання 1794 падтрымліваў планы адраджэння польскай дзяржавы на чале з Гогенцолернам, дзе сам разлічваў быць віцэ-каралём, а Т. Касцюшка — галоўнакамандуючым. Выступаў за кааліцыю Прусіі, Расіі і Аўстрыі супраць Напалеона, якая прадугледжвала стварэнне асобнай арміі з ураджэнцаў былой Рэчы Паспалітай, аднак гэтыя планы не ажыццёўлены. Пасля гібелі Д. Г. Радзівіла стаў у 1814 ардынатам нясвіжскім і алыцкім. У 1815-33 намеснік прускага караля ў Вялікім княстве Пазнаньскім, генерал-паручнік.
Меў 4 дачок і сыноў Вільгельма, Фердынанда, Багуслава, Уладзіслава.
Трымаў у Берліне і Познані артыстычныя салоны. Быў выдатным віяланчэлістам і гітарыстам, іграў на іншых музычных інструментах, пісаў музыку, спяваў у аматарскіх спектаклях («Вялікі тыдзень у замку, альбо Сцэны трубадураў з 1148 года»; паст. ў час Венскага кангрэса 1815). Падтрымліваў кантакты з вядомымі кампазітарамі. Свае творы прысвяцілі яму Л. ван Бетховен, Ф. Мендэльсон-Бартольдзі, Ф. Шапэн, М. Шыманоўская. Пісаў рамансы (у т.л. «Вільгельма Майстэра» І. В. Гётэ), вакльныя дуэты і трыо, фартэпіянныя творы (вальсы, паланезы), хары.
Як кампазітар набыў вядомасць музыкай да «Фауста» (лібрэта І. В. Гётэ). У 1844 С. Манюшка выдаў у Вільні асобныя сцэны гэтай оперы ў сваёй клавірнай рэдакцыі. На Беларусі фрагменты оперы ўпершыню паказаны ў 1995 у Нясвіжы «Беларускай капэлай», прэм'ера ў Нацыянальным акадэмічным Вялікім тэатры оперы Рэспублікі Беларусь адбылася ў 1999.
Антоні Генрык Радзівіл на Вікісховішчы |