Вераніка Валер’еўна Цапкала

Вераніка Валер’еўна Цапкала
Род дзейнасці палітык, кіраўнік
Дата нараджэння 7 верасня 1976(1976-09-07) (48 гадоў)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Маці Яўгенія Шасцерыкова
Муж Валерый Цапкала
Дзеці Пётр, Андрэй
Месца працы
Альма-матар
Член у
Узнагароды і прэміі
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Вераніка Валер’еўна Цапкала (нар. 7 верасня 1976) — беларуская грамадская актывістка, палітык, набыла вядомасць падчас прэзідэнцкіх выбараў у 2020 годзе.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзілася 7 верасня 1976 года ў Магілёве. Маці — Яўгенія Шасцерыкова, сястра — Наталля Леанюк, дзед — пісьменнік Пётр Шасцерыкоў[2], муж — Валерый Цапкала.

Скончыла факультэт міжнародных адносін БДУ, вучылася ў Вышэйшай школе кіравання і бізнесу БДЭУ, таксама вывучала пытанні бізнес-менеджменту ў Нацыянальным інстытуце мікра-, малога і сярэдняга бізнесу ў Хайдарабадзе (Індыя). Працавала ў кампаніі velcom (А1), цяпер працуе старшым менеджэрам па развіцці бізнесу ў краінах СНД і Чорнага мора ў кампаніі Microsoft.

На фоне рэпрэсій, якія адбываліся пасля прэзідэнцкіх выбараў у Беларусі (2020), з мужам і дзецьмі пакінула Беларусь; пад канец года сям’я пераехала ў Латвію.

У 2024 годзе беларускія ўлады завочна прыгаварылі Вераніку Цапкала да 12 гадоў пазбаўлення волі і штрафу[3].

Грамадская дзейнасць

[правіць | правіць зыходнік]

Брала актыўны ўдзел у прэзідэнцкай кампаніі 2020 года: спачатку разам з супругам — Валерам Цапкалам — падчас паездак па гарадах Беларусі, збору подпісаў, а пасля адмовы ў рэгістрацыі Валеру Цапкалу ўзначаліла штаб былога прэтэндэнта ў кандыдаты.

16 ліпеня 2020 года адбылося аб’яднанне штабоў[4] Святланы Ціханоўскай, Віктара Бабарыкі і Валера Цапкалы. «Трыумвірат» ці «тры грацыі» — трыа, якое атрымалася ў выніку аб’яднання штабоў — Святлана Ціханоўская, Марыя Калеснікава, Вераніка Цапкала — разам зрабілі вялікі тур па краіне, дзе іх сустракалі тысячы жыхароў: Дзяржынск (некалькі сотняў), Мінск (больш за 7 тысяч ), Барысаў (больш за тысячу), Глыбокае (каля тысячы), Наваполацк (каля 3 тысяч), Віцебск (каля 8 тысяч), Орша (больш за тысячу), Магілёў (каля 4 тысяч), Бабруйск (каля 6 тысяч), Жлобін (больш за тысячу), Рэчыца (каля тысячы), Гомель (каля 10 тысяч), Мінск (каля 60 тысяч), Смаргонь (некалькі сотняў), Маладзечна (каля 3 тысяч), Ліда (каля 2 тысяч), Гродна (7–10 тысяч), Ваўкавыск (каля 3 тысяч), Слонім (каля 2 тысяч), Баранавічы (каля 7 тысяч), Брэст (каля 18 тысяч). Таксама планаваліся агітацыйныя сустрэчы ў Бярозе, Слуцку і Салігорску, але з-за рызыкі правакацый і іншых незалежных ад аб’яднанага штаба прычын яны не адбыліся.

Галоўныя тэзісы паводле выступаў:

Сям’я

[правіць | правіць зыходнік]

Узнагароды

[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ Hoffman R. LinkedIn — 2003. Праверана 23 снежня 2021.
  2. ↑ «Выходить с женой в свет — нормально. Люди хотят видеть, кто рядом с президентом» (руск.)(недаступная спасылка). TUT.BY. Архівавана з першакрыніцы 18 снежня 2020.
  3. ↑ Вераніцы Цапкала, Вользе Карач і яшчэ тром дзеячам завочна далі па 12 гадоў калоніі. Наша Ніва (8 ліпеня 2024).
  4. ↑ «Нам потребовалось всего 15 минут, чтобы договориться». Три главные женщины беларуской политики ответили, что будет с выборами(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 13 жніўня 2020. Праверана 14 студзеня 2022.
  5. ↑ Сястра Калесьнікавай атрымала за Марыю ў Штутгарце нямецкую прэмію ў галіне правоў чалавека (бел. (тар.)). Беларуская служба Радыё «Свабода». Праверана 4 ліпеня 2021.
  6. ↑ Ціханоўскай, Калеснікавай і Цапкале прысудзілі Прэмію імя Льва Копелева за мір і правы чалавека . Белсат (15 красавіка 2021). Праверана 16-4-2021.
  7. ↑ Fritz-Csoklich-Preis: Auszeichnung für Frauen-Trio (ням.). Die Presse (16 ліпеня 2021). Праверана 17 ліпеня 2021.
  8. ↑ Ціханоўская, Калеснікава і Цапкала атрымалі прэмію імя Карла Вялікага. Еўрапейскае радыё для Беларусі.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]