Вільгельм Віндэльбанд | |
---|---|
ням.: Wilhelm Windelband | |
Дата нараджэння | 11 мая 1848[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 22 кастрычніка 1915[1][2][…] (67 гадоў) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Дзеці | Wolfgang Windelband[d] |
Род дзейнасці | філосаф, выкладчык універсітэта, гісторык |
Навуковая сфера | філасофія |
Месца працы | |
Альма-матар | |
Навуковы кіраўнік | Hermann Lotze[d][6] |
Школа/традыцыя | Бадэнская школа |
Кірунак | неакантыянства |
Аказалі ўплыў | Куна Фішэр, Лотцэ, Авенарыус |
Зведалі ўплыў | Генрых Рыкерт, філосаф |
Член у | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Вільгельм Віндэльбанд (ням.: Wilhelm Windelband; 11 мая 1848, Патсдам, Германская імперыя — 22 кастрычніка 1915, Гайдэльберг, Германская імперыя) — нямецкі філосаф-ідэаліст, кіраўнік Бадэнскай школы неакантыянства.
Нарадзіўся ў сям'і прускага служачага. Вучыўся ва ўніверсітэтах Іены (дзе слухаў лекцыі Куна Фішэра) і Гайдэльберга (дзе слухаў лекцыі Лоцэ). Добраахвотнікам ўдзельнічаў ў франка-прускай вайне 1870 г. У Берліне абараніў дысертацыю «Вучэнне аб выпадковасці» (1870), габілітазаваўся ў 1873 годзе.
Пасля абароны дысертацыі Віндэльбанд пачынае выкладчыцкую дзейнасць у Лейпцыгу: праз тры гады ён прыват-дацэнт, а праз шэсць гадоў — прафесар. Прафесар у Цюрыху (1876). З 1877 г. — прафесар універсітэта ў Фрайбургу, з 1882 — у Страсбургу, з 1903 — у Гайдэльбергу. Член Гайдэльбергскай акадэміі навук з 1910 г.