Джэк Шостак

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Шостак.

Джэк Шостак
англ.: Jack William Szostak
Дата нараджэння	9 лістапада 1952(1952-11-09)[1][2]^[…] (72 гады)
Месца нараджэння	Лондан, Лонданскае графства, Англія, Вялікабрытанія[3][4]
Грамадзянства	Канада[5]  ЗША[6][7]^[…]
Род дзейнасці	біёлаг, малекулярны біёлаг, генетык, прафесар, біяхімік
Навуковая сфера	цытагенетыка, біялогія[8] і генетыка[8]
Месца працы	Гарвардскі ўніверсітэт
Альма-матар	Універсітэт імя Дж. Мак-Гіла (1971) Карнельскі ўніверсітэт Atizapán De Zaragoza^[d]
Навуковы кіраўнік	Ray Wu^[d]
Член у	Нацыянальная акадэмія навук ЗША Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Лонданскае каралеўскае таварыства
Узнагароды	прэмія Альберта Ласкера за фундаментальныя медыцынскія даследаванні (2006) NAS Award in Molecular Biology^[d] (1994) Dr H.P. Heineken Prize for Biochemistry and Biophysics^[d] (2008) Oparin Medal^[d] (2011) Hans Sigrist Prize^[d] (1997) Genetics Society of America Medal^[d] (2000) член Лонданскага каралеўскага таварыства^[d] (2019) Great Immigrants Award^[d] (2010) Clarivate Citation Laureate^[d] (2009)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Джэк Шостак (анг. Jack Szostak, нар. 9 лістапада 1952(1952-11-09)^[1][2][…], Лондан^[3][4]) — амерыканскі вучоны-цытагенетык, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіялогіі і медыцыне (2009) сумесна з Кэрал Грэйдэр і Элізабет Блэкбёрн з фармулёўкай «за адкрыццё механізмаў абароны храмасом целамерамі і фермента целамеразы» у адпаведнасці з тэорыяй, прапанаванай Аляксеем Алоўнікавым ў 1971 годзе.

Біяграфія

Джэк Шостак вырас у Канадзе, скончыў Універсітэт МакГіл, дзе атрымаў ступень бакалаўра ў галіне клетачнай біялогіі. Абараніў дысертацыю ў Карнельскім універсітэце, пасля чаго заснаваў уласную лабараторыю ў медыцынскай школе Гарвардскага ўніверсітэта.

Навуковая праца

Шостак ў асноўным працуе ў галіне генетыкі. Яму першаму ў свеце ўдалося сканструяваць штучную дражджавую храмасому. Ён актыўна ўдзельнічаў у праекце «Геном чалавека». Акрамя гэтага, працы Шостака дапамаглі зразумець механізм рэкамбінацыі храмасом.

Бібліяграфія

• Hanczyc MM, Fujikawa SM, Szostak JW. Experimental Models of Primitive Cellular Compartments: Encapsulation, Growth and Division. Science, 2003; 302:618-622.
• Chen IA, Roberts RW and Szostak JW. The Emergence of Competition Between Model Protocells. Science, 2004; 305:1474-1476.
• Mansy SS, Schrum JP, Krishnamurthy M, Tobé S, Treco D, and Szostak JW. Template-directed Synthesis of a Genetic Polymer in a Model Protocell. Nature, 2008; 454:122-5.
• Zhu TF and Szostak JW. A robust pathway for protocell growth and division under plausible prebiotic conditions. J. Am. Chem. Soc., 2009, 131: 5705-5713.

Зноскі

1. NNDB — 2002.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q1373513"></a>
2. Rogers K. Jack W. Szostak // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741"></a>
3. http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/scin.5591780123/pdf
4. http://www.examiner.com/x-24559-DC-World-News-Examiner~y2009m10d5-Nobel-Prize-in-medicine-winners-solve-fundamental-mystery
5. http://www.theglobeandmail.com/life/health/small-doses-a-weekly-roundup-of-health-research/article1318042/
6. http://www.britannica.com/EBchecked/topic/1567677/Carol-W-Greider
7. http://www.examiner.com/x-15792-Blood-Cancers-Examiner~y2009m10d5-Blackburn-Greider-and-Szostak-win-Nobel-prize-for-medicine
8. Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q13550863"></a>

Спасылкі

• Старонка Джэка Шостака на сайце Гарвардскага ўніверсітэта (англ.)