Дораці Кейлі | |
---|---|
Дата нараджэння | 1874[1][2] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 5 снежня 1954[3] |
Грамадзянства | |
Бацька | Richard Cayley[d][4] |
Маці | Sophia Margaret Wilson[d][4] |
Род дзейнасці | міколаг, фітапатолаг |
Месца працы | |
Альма-матар |
Дораці Мэры Кейлі (1874—1955) — брытанская вучоная-міколаг, якая ў 1927 годзе выявіла, што стракатапялёсткавасць цюльпанаў мае вірусную прыроду.
Яна нарадзілася на Цэйлоне, дзе яе бацька, сэр Рычард Кейлі , быў 14-м галоўным суддзёй . Кейлі прыехала ў Англію са Шры-Ланкі, калі ёй было сем гадоў і вучылася ў Стэмфардскай сярэдняй школе . Пасля гэтага яна пераехала ў Германію, дзе вывучала музыку. Яна вывучала навуку некаторы час, перад тым, як скончыць курс раслінаводства ва Універсітэцкім каледжы Рэдынга[5].
Кейлі асабліва цікавілася захворваннямі раслін і глебамі, і ўступіла ў экзаменацыйны савет па агародніцтву, якая атрымала выдатныя адзнакі і медаль. Яна таксама прыняла першы клас у экзамене Каралеўскага садаводчага таварыства і была прызначана наглядчыкам садоў, якія належалі Батанічнаму аддзелу ў Рэдынгу.
Дораці таксама была таленавітай мастачкай, яна малявала грыбы, якія яна аглядала[5].
У 1910 годзе Кейлі займалася валанцёрскай працай у цэнтры Джона Інэса . Да таго, як былі створаны лабараторыі, яна была вымушана працаваць на гарышчы сядзібнага дома. Бэтсан прапанаваў ёй малую стыпендыю ў 1911 годзе. У перыяд з 1914 па 1918 год яна ўдзельнічала ў вайне, выконваючы шырокі спектр ваенных работ, такіх як: нарэзка папараці ў лесе Сэйвернэйк на подсціл для армейскіх коней і наладка інструментаў для фабрыкі самалётаў «Vickers ». У 1916 годзе яна пакінула стыпендыят, каб узяцца за дапамогу на апошнія 18 месяцаў вайны. Дораці дапамагала Каралеўскай арміі ў медыцынскіх даследаваннях слупняка ў Лістэраўскім інстытуце прафілактычнай медыцыны ў Лондане. У 1919 годзе яна вярнулася ў цэнтр імя Джона Інэса і была прызначана студэнткай, пазней у тым жа годзе ёй прысвоілі званне «міколаг»[5].
Яна была членам-заснавальнікам Генетычнага таварыства ў 1919 годзе і адным з піянераў вывучэння генетыкі грыбоў у Злучаным Каралеўстве. Яна выявіла, што прыгожыя з’явы «разрыву цюльпанаў» тлумачыліся вірусам, верагодна, распаўсюджвальным тлёй, і незвычайнае змяненне колеру не было вынікам генетыкі. Аматары цюльпанаў, якія захацелі «сапраўдных колераў», былі задаволены, калі палічылі змены раздражняльнымі. Кейлі не толькі знайшла прычыну, але і прапанавала лячэнне[6]. Яна апублікавала свае высновы ў 1928 годзе[7]. Больш прыземленая Кейлі цікавілася формамі слізевікоў, і яна стварыла больш глыбокае разуменне палавога размнажэння ў іх[5].
Дораці выйшла на пенсію ў 1938 годзе, а праз год яна стала віцэ-прэзідэнтам Брытанскага мікалагічнага таварыства ў 1939 годзе[5].