Д’Эўэс Коўк | |
---|---|
| |
Род дзейнасці | філантроп, прэсвітар |
Дата нараджэння | 1747 |
Месца нараджэння |
|
Дата смерці | 12 красавіка 1811 |
Месца смерці | |
Грамадзянства | |
Веравызнанне | англіканства |
Бацька | George Coke[d][1] |
Маці | Элізабет |
Жонка | Анна |
Дзеці | D'Ewes Coke[d] |
Альма-матар | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Д’Эўэс Коўк (англ.: D'Ewes Coke; 1747 — 12 красавіка 1811 г., Бат) — парафіяльны пастар Пінкстана і Паўднёвага Нормантона ў Дэрбішырэ, уладальнік вугальнай шахты і філантроп.
Быў жанаты на Анне (Hannah), спадкаёмцы Джорджа Гейвуда Брымінгтанскага (George Heywood).
Нарадзіўся ў Мэнсфілдскім Вудхаўсе (Mansfield Woodhouse) у 1747 годзе; быў адзіным сынам у сям’і Джорджа Коўка (1725—1759) і яго жонкі Элізабэт. Сам Джордж Коўк быў сынам іншага Д’Эўэса Коўка (пам. 1751) і яго першай жонкі Фрэнсіс Коўк і быў адзіным з трох дзяцей, хто выжыў у дзяцінстве. Бацька Коўка памёр у 1759 годзе, калі яго сыну было толькі дванаццаць гадоў[2].
Імя Д’Эўэс прыйшло ад прабабулі Коўка, Элізабэт Д’Эўэс (Elizabeth d’Ewes), якая была маці першага Д’Эўэса Коўка. Быўшы дачкой сэра Вілубі Д’Эўэса (Willoughby d’Ewes), барона Стоўлендтафт-Хола (Stowlangtoft Hall), яна была жонкай прадзеда Коўка, Хейгама Коўка (Heigham Coke). Яе дзедам быў сэр Сімондс Д’Эўэс (Simonds d’Ewes)[3][4].
Спадчынныя карані сям’і Коўка дасягаюць XV стагоддзя і ўключаюць такіх выдатных людзей, як Джордж Коўк, біскуп Херэфорд, і сэр Джон Коўк, дзяржаўны сакратар пры каралю Карле I[2].
Сям’я Коўка валодала вугальнымі шахтамі ў Пінкстане, дзе Коўк пазней прафінансаваў будаўніцтва школы[5].
Коўк быў стрыечным братам Даніэля Коўка (1745—1825), адваката і парламентарыя[2].
Коўк атрымаў адукацыю ў Рэптанскай школе і Каледжы св. Джона ў Кембрыджы, дзе ён быў вымушаны аплачваць пражыванне і навучанне. Па атрыманні духоўнага сану ў 1770 годзе Коўк быў пасвечаны ў дэканы 23 Верасень 1770 і ў святары 15 снежня 1771 г. У 1771—1811 быў парафіяльным пастарам у Пінкстане і Паўднёвым Нормантане[6].
Ён ажаніўся з Ганнай, дачкі Джорджа Хейвуда (пам. 1818) з Брымінгтан-Хола (Brimington Hall), дзе Коўк правёў свае апошнія гады[7]. У іх было тры сына, старэйшага з якіх назвалі Д’Эўэс Коўк (1774—1856), які быў спадчыннікам сям’і Коўкаў і стаў адвакатам. Другі сын таксама заняўся юрыспрудэнцыяй і стаў сэрам Уільямам Коўкам (1776—1818), суддзёй на Цэйлоне. Трэцім іх сынам быў Джон Коўк (пам. 1841), які служыў старэйшым шэрыфам Нотынгемшыра ў 1830 годзе[2]. Джон Коўк таксама спрыяў стварэнню Пінкстанскай фарфоравай фабрыкі. Трое сыноў адыгралі сваю ролю ў адкрыцці чыгункі «Mansfield and Pinxton Railway», якая адкрылася ў 1819 годзе[8].
Фамільны партрэт Коўка, які захоўваецца ў Музеі і мастацкай галерэі Дэрбі[9], у 1782 годзе намаляваў англійская мастак Джозэф Райт, неўзабаве пасля таго, як Коўк са сваёй жонкай атрымалі ў спадчыну Брукхіл-Хол (Brookhill Hall) каля Пінкстана[10]. Яны намаляваныя побач са стрыечным братам Даніэлем Коўкам, які сядзіць за сталом на адкрытым паветры пад шырокім дрэвам. Цэнтрам кампазіцыі і аб’ектам дыскусій з’яўляецца ліст паперы, які трымае Даніэль Коўк. Райт паставіў Д’Эўэса Коўка на вяршыні сямейнага трыкутніка, і ён глядзіць у бок сваёй жонкі. Сэнсавае напаўненне кампазіцыі Райта было згублена[11].
Коўк стаў членам Філасофскага таварыства Дэрбі, якое ўтварылася пасля пераезду ў горад Эразма Дарвіна.
Коўк памёр у Баце 12 красавіка 1811 і быў пахаваны ў Пінкстане[6].
Па яго апошняй волі ў Пінкстане была заснавана добраахвотная арганізацыя, у якую з прыбытку ад вугальных шахт залічалася пяць фунтаў у год, што дазволіла набываць кнігі бедным дзецям[12].