Карлас Асенсіа Кабанільяс

Карлас Асенсіа Кабанільяс
ісп.: Carlos Asensio Cabanillas
Дата нараджэння 14 лістапада 1896(1896-11-14)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 1969[1][2][…] ці красавік 1970[3] (73 гады)
Месца смерці
Грамадзянства
Прыналежнасць Нацыяналістычная фракцыя (Іспанія) і Франкісцкая Іспанія
Род войскаў Сухапутныя войскі Іспаніі[d] і Рэгуларэс
Званне генерал-лейтэнант
Бітвы/войны
Узнагароды і званні
Grand Cross of the Order of Charles III Вялікі крыж ордэна Ізабелы Каталічкі Grand Cross of the Order of Cisneros Grand Cross of the Royal and Military Order of Saint Hermenegild Grand Cross of the Military Merit - White Badge Grand Cross of the Imperial Order of the Yoke and Arrows Grand Cross of Naval Merit with white badge

Q64399712? (1951)
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Карлас Асенсіа Кабанільяс (ісп.: Carlos Asensio Cabanillas; 1896 — 1969) — іспанскі ваенны дзеяч, генерал-лейтэнант. Удзельнік грамадзянскай вайны 1936—1939 гадоў.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў пяхотнае вучылішча ў Таледа, афіцэр Генеральнага штаба. На працягу сямі гадоў служыў у Марока ў складзе групы мараканскіх войскаў «рэгуларэс» (Fuerzas Regulares Indígenas) у Тэтуане, затым камандаваў аналагічным падраздзяленнем у Мелільі. Быў узнагароджаны асабістай ваеннай медалём. Да 1936 года меў чын падпалкоўніка, удзельнічаў у ваеннай змове супраць урада Народнага Фронту.

Быў адным з кіраўнікоў паўстання вайскоўцаў-нацыяналістаў у Іспанскім Марока, з якога пачалася грамадзянскай вайне. Разам з палкоўнікамі Сайнсам дэ Буруагай і Хуанам Луісам Бейгбедэрам узначаліў захоп Тэтуана, дзе размяшчаўся Вярхоўны камісарыят Іспаніі ў Марока. У пачатку вайны яго калона, знаходзячыся ў авангардзе войскаў пад камандаваннем Хуана Ягуэ, здзейсніла марш ад Севільі да Мадрыда, падчас якога ўдзельнічала ва ўзяцці гарадоў Бадахос, Таледа і Талавера-дэ-ла-Рэйна. У ходзе няўдалага штурму войскамі нацыяналістаў Мадрыда восенню 1936 атрады пад камандаваннем Асенсіа змагаліся ў кровапралітных баях у раёне ўніверсітэцкага гарадка і прасунуліся далей іншых падраздзяленняў паўстанцаў на гэтым кірунку, аж да заканчэння баявых дзеянняў у 1939 годзе. У 1937-м у Харамскай бітве яго калона ўзначальвала фарсіраванне ракі Харама, але была спынена інтэрнацыянальнымі брыгадамі.

Сам Асенсіа праявіў сябе энергічным ваеначальнікам, за поспехі быў выраблены ў палкоўнікі, а затым у генералы. Удзельнічаў у бітве ў Брунетэ, у кампаніі ў Арагоне і ў захопе франкісцкімі войскамі Каталоніі, камандаваў 12-й дывізіяй.

Пасля заканчэння грамадзянскай вайны генерал Асенсіа з’яўляўся Вярхоўным камісарам Іспаніі ў Марока (люты 1940—май 1941). У 1942, пасля адстаўкі манархічна настроенага генерала Хасэ Энрыке Варэлы з пасады ваеннага міністра, Франсіска Франка прызначыў на яго пасаду Асенсіа.

Займаў пасаду ваеннага міністра да ліпеня 1945, калі быў выведзены з урада разам з іншымі прагерманскі настроенымі міністрамі. Затым працягваў знаходзіцца на вышэйшых пасадах у іспанскай арміі — быў начальнікам Генеральнага штаба, генерал-капітанам Балеарскіх астравоў і кіраўніком ваеннага кабінета начальніка дзяржавы (Франка). Быў выраблены ў генерал-лейтэнанты. З’яўляўся пракурадорам (членам) франкісцкіх картэсаў (парламента). У канцы жыцця ўваходзіў у склад Савета Каралеўства.

Зноскі

  1. ↑ а б в http://www.congreso.es/portal/page/portal/Congreso/Congreso/Iniciativas?_piref73_2148295_73_1335437_1335437.next_page=/wc/servidorCGI&CMD=VERLST&BASE=DIPH&FMT=DIPHXD1S.fmt&DOCS=1-1&DOCORDER=FIFO&OPDEF=Y&NUM1=&DES1=&QUERY=%289440%29.NDIP. Праверана 20 студзеня 2020.
  2. ↑ а б в http://www.congreso.es/portal/page/portal/Congreso/Congreso/Iniciativas?_piref73_2148295_73_1335437_1335437.next_page=/wc/servidorCGI&CMD=VERLST&BASE=DIPH&FMT=DIPHXD1S.fmt&DOCS=4-4&DOCORDER=FIFO&OPDEF=Y&NUM1=&DES1=&QUERY=%289440%29.NDIP. Праверана 20 студзеня 2020.
  3. ↑ а б ABC // ABC — Madrid: 1970. — P. 43. — ISSN 1136-0143

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Престон П. Франко. — М..: Центрполиграф, 1999. — 701 с. — ISBN 5-227-00414-5.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]