Людвіг Каас | |
---|---|
ням.: Ludwig Kaas | |
Нараджэнне |
23 мая 1881[1][2] |
Смерць |
15 красавіка 1952[1] (70 гадоў) |
Месца пахавання | |
Веравызнанне | Каталіцкая Царква |
Партыя | |
Адукацыя | |
Дзейнасць | багаслоўе[5], каталіцтва[5], палітыка[5], ecclesiastical law[d][5] і кананічнае права[5] |
Месца працы | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Людвіг Каас (ням.: Ludwig Kaas; 23 мая 1881, Трыр — 15 красавіка 1952, Рым) — нямецкі рымска-каталіцкім святар, палітычны і рэлігійны дзеяч, старшыня палітычнай Партыі каталіцкага Цэнтра (1928—1933) падчас Веймарскай рэспублікі. Адыграў важную ролю ў заключэнні канкардату паміж Апостальскай Сталіцай і Германскім Рэйхам.
У 1926—1928 гадах быў дэлегатам Лігі Нацый, у 1919—1920 гадах — дэпутат Веймарскага ўстаноўчага сходу, у 1920—1933 гадах — дэпутат рэйхстага.
У 1933 годзе Гітлер правёў перамовы з лідэрам Партыі цэнтра Людвігам Каасам і ўгаварыў яго падтрымаць Закон аб надзвычайных паўнамоцтвах (1933) у абмен на атрыманыя ад канцлера вусныя гарантыі свабоды царквы.
У тым жа годзе пакінуў Германію, адправіўшыся ў Рым, дзе служыў апостальскім пратанатарыем (1934), канонікам сабора святога Пятра ў Ватыкане (1935) і загадчыкам рамесных майстэрняў базілікі (1936). У 1937 годзе супрацоўнічаў у стварэнні энцыклікі Папы рымскага Пія XI Mit brennender Sorge, якая тычылася становішча Касцёла ў Трэцім рэйху, які асуджае нацыянал-сацыялізм і палітыку Германіі пасля прыходу Гітлера да ўлады.
Кіраваў пошукамі грабніцы Святога Пятра, якія ўвянчаліся поспехам у 1950 годзе.