Маю Ласіла | |
---|---|
фінск.: Algot Untola | |
Асабістыя звесткі | |
Імя пры нараджэнні | фінск.: Algoth Tietäväinen |
Псеўданімы | Maiju Lassila, Irmari Rantamala[1], Väinö Stenberg[1], J. I. Vatanen[1], Liisan-Antti[1], Jussi Porilainen[1] і Algoth Untola[1] |
Дата нараджэння | 28 лістапада 1868[2][3][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 21 мая 1918[2][3][…] (49 гадоў) |
Месца смерці | |
Грамадзянства | |
Прафесійная дзейнасць | |
Род дзейнасці | палітык, журналіст, пісьменнік, настаўнік |
Гады творчасці | з 1903 |
Мова твораў | фінская мова |
Грамадская дзейнасць | |
Партыя | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Маю Ласіла (Maiju Lassila, сапр. Алгат Унтала (Algot Untola), пры нар. Ціецявяйнен (Tietäväinen); 28 лістапада 1868, Тохмаярві, Карэлія — 21 мая 1918) — фінскі пісьменнік.
Скончыў настаўніцкую семінарыю ў Сартавала. У 1898—1904 жыў у Пецярбургу.
У аўтабіяграфічных раманах «Хархама» і «Мартва» (абодва 1909) элементы рэалізму пераплятаюцца з містыкай. Вядомасць прынеслі сатырычна-гумарыстычныя аповесці «Па запалкі» (1910), «Бацька і сын» (1914), «Ад вялікага розуму» (1915), «Басяк з таго свету» (1916), п’есы «Калі любяць удаўцы» (1911), «Малады млынар» (1912), «Вечны рухавік» (апубл. 1962).