Мікалай Аляксандравіч Золатаў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Золатаў.
Футбол
Мікалай Золатаў
Агульная інфармацыя
Поўнае імя Мікалай Аляксандравіч Золатаў
Нарадзіўся 11 лістапада 1994(1994-11-11)[1][2] (30 гадоў)
Грамадзянства  Беларусь
Рост 177 см
Вага 72 кг[3]
Пазіцыя абаронца
Інфармацыя пра клуб
Клуб Беларусь Макслайн
Нумар 35
Клубная кар’ера[* 1]
2011—2012 Беларусь Віцебск 0 (0)
2012 →  Беларусь Віцебск-2 27 (1)
2013—2016 Беларусь Шахцёр (Салігорск) 0 (0)
2015 →  Беларусь Віцебск 16 (0)
2016 →  Беларусь Віцебск 23 (0)
2017—2019 Беларусь Віцебск 75 (2)
2020 Расія Урал (Екацярынбург) 15 (0)
2021—2023 Украіна Колас (Каваліўка) 47 (0)
2022 →  Францыя Бастыя 1 (0)
2024 Казахстан Елімай (Семей) 5 (0)
2024— Беларусь Макслайн (Віцебск)
Нацыянальная зборная[* 2]
2014—2016 Беларусь Беларусь (да 21) 20 (0)
2019—2021 Беларусь Беларусь 14 (0)
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 6 жніўня 2024.
  2. ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 18 лістапада 2021
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Мікалай Золатаў (нар. 11 лістапада 1994) — беларускі футбаліст, абаронца віцебскага «Макслайна». Ігрок нацыянальнай зборнай Беларусі (2019—2021).

Клубная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

Пачаў кар’еру ў дублі «Віцебска». Пасля вылету віцебскага клуба з Вышэйшай лігі па выніках сезона 2011 і расфармавання дубля працягнуў кар’еру ў фарм-клубе «Віцебск-2», дзе ўпэўнена замацаваўся ў аснове.

Па заканчэнні сезона 2012 разам з таварышам па камандзе Яўгенам Лебедзевым перайшоў у салігорскі «Шахцёр». У сезоне 2013 выступаў за дубль гарнякоў, якому дапамог атрымаць перамогу ў першынстве дубліруючых складаў. На наступны сезон стаў часам з’яўляцца на лаўцы запасных у асноўнай камандзе, але так і не з’явіўся на полі.

У лютым 2015 года разам з Яўгенам Лебедзевым быў аддадзены ў арэнду «Віцебску» да канца сезона[4]. У віцебскім клубе адразу замацаваўся ў якасці іграка асноўнага складу. 11 красавіка 2015 дэбютаваў у Вышэйшай лізе ў матчы супраць мікашэвіцкага «Граніта» (1:1). Са жніўня страціў месца ў аснове і стаў выступаць за дубль «Віцебска».

У студзені 2016 года пасля вяртання з арэнды далучыўся да асноўнага складу «Шахцёра»[5]. Рыхтаваўся да сезона разам з асноўнай камандай салігорцаў, але ў красавіку, перад самым пачаткам чэмпіянату, зноў быў аддадзены ў арэнду «Віцебску»[6]. У сезоне 2016 выступаў за асноўны склад «Віцебска», чаргуючы выхады ў стартавым складзе і на замену.

У студзені 2017 года вярнуўся з арэнды ў Салігорск[7], аднак неўзабаве віцябляне дамовіліся з «Шахцёрам» і аформілі канчатковы пераход абаронцы[8]. У першай палове сезона 2017 не меў трывалага месца ў аснове, а з верасня замацаваўся ў стартавым складзе. У сезонах 2018—2019 заставаўся трывалым іграком асновы.

У снежні 2019 года па заканчэнні кантракта пакінуў «Віцебск»[9] і неўзабаве падпісаў доўгатэрміновы кантракт з расійскім клубам «Урал» з Екацярынбурга[10]. У складзе «Урала» не меў трывалага месца ў складзе, нярэдка заставаўся на лаўцы запасных. У студзені 2021 года кантракт з расійскім клубам быў разарваны[11].

У лютым 2021 года быў афіцыйна прадстаўлены ў якасці іграка ўкраінскага «Коласа»[12]. Гуляў пераважна ў стартавым складзе каманды. У красавіку 2022 года на правах арэнды далучыўся да «Бастыі» з французскай Лігі 2[13]. За каманду згуляў толькі ў адным матчы, калі выйшаў 14 мая ў стартавым складзе ў матчы апошняга тура Лігі 2 супраць «Німа» (2:0) і быў заменены ў другім тайме. У ліпені 2022 года па заканчэнні арэнды вярнуўся ў «Колас»[14].

У студзені 2024 года стаў іграком казахстанскага клуба «Елімай»[15]. У ліпені 2024 года пакінуў «Елімай»[16] і неўзабаве далучыўся да віцебскага «Макслайна»[17].

Міжнародная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

13 жніўня 2014 года дэбютаваў у моладзевай зборнай Беларусі ў таварыскім матчы супраць Малдовы. Усяго за моладзевую зборную правёў 20 матчаў, у якіх выкарыстоўваўся на пазіцыях флангавага абаронцы і паўабаронцы.

9 верасня 2019 года дэбютаваў у нацыянальнай зборнай Беларусі, адгуляўшы ўсе 90 хвілін у таварыскім матчы супраць Уэльса (0:1).

Статыстыка выступленняў

[правіць | правіць зыходнік]
Сезон Дывізіён Клуб Матчы Галы
2011 дубль Віцебск 7 0
2012 Д3 Віцебск-2 27 1
2013 дубль Шахцёр 32 1
2014 дубль Шахцёр 31 0
2015 Д1 Віцебск 16 0
2016 Д1 Віцебск 23 0
2017 Д1 Віцебск 21 0
2018 Д1 Віцебск 29 0
2019 Д1 Віцебск 25 2
2019/20 (2) Д1 Урал 7 0
2020/21 (1) Д1 Урал 8 0
2020/21 (2) Д1 Колас 7 0
2021/22 (1) Д1 Колас 12 0
2021/22 (2) Д2 Бастыя 1 0
2022/23 Д1 Колас 17 0
2023/24 (1) Д1 Колас 11 0
2024 (1) Д1 Елімай 5 0

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Nikolai Zolotov // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ Nikolay Zolotov // FBref
  3. ↑ http://fc-ural.ru/novosti/glavnaya-komanda/nikolaj-zolotov-novichok-fk-ural19
  4. ↑ "Витебск" взял у "Шахтера" в аренду Евгения Лебедева и Николая Золотова (руск.). football.by (4 лютага 2015). Праверана 19 студзеня 2024.
  5. ↑ Солигорский "Шахтер" вышел из отпуска (руск.). football.by (11 студзеня 2016). Праверана 19 студзеня 2024.
  6. ↑ "Витебск" вновь арендовал Золотова у "Шахтера" (руск.). football.by (1 красавіка 2016). Праверана 19 студзеня 2024.
  7. ↑ "Шахтер" продлил контракт с Янушкевичем (руск.). football.by (9 студзеня 2017). Праверана 19 студзеня 2024.
  8. ↑ Николай Золотов подписал контракт с "Витебском" (руск.). football.by (27 студзеня 2017). Праверана 19 студзеня 2024.
  9. ↑ Хубутия, Золотов, Прудников и Журов покинули "Витебск" (руск.). football.by (2 снежня 2019). Праверана 19 студзеня 2024.
  10. ↑ Николай Золотов вместо Бреста перешел в российский "Урал" (руск.). football.by (23 снежня 2019). Праверана 19 студзеня 2024.
  11. ↑ Николай Золотов покинул российский "Урал" (руск.). football.by (18 студзеня 2021). Праверана 19 студзеня 2024.
  12. ↑ Николай Золотов официально представлен в качестве футболиста "Колоса" (руск.). football.by (6 лютага 2021). Праверана 19 студзеня 2024.
  13. ↑ Николай Золотов перешел из "Колоса" в "Бастию" на правах аренды (руск.). football.by (14 красавіка 2022). Праверана 19 студзеня 2024.
  14. ↑ Николай Золотов вернулся в "Колос" (руск.). football.by (13 ліпеня 2022). Праверана 19 студзеня 2024.
  15. ↑ Официально: Корзун и Золотов стали игроками казахстанского "Елимая" (руск.). football.by (1 студзеня 2024). Праверана 19 студзеня 2024.
  16. ↑ Официально: Корзун и Золотов стали игроками казахстанского "Елимая" (руск.). football.by (3 ліпеня 2024). Праверана 6 жніўня 2024.
  17. ↑ Николай Золотов стал игроком "Макслайна" (руск.). football.by (11 ліпеня 2024). Праверана 6 жніўня 2024.