Першы ліст да Цімафея Святога Апостала Паўла | |
---|---|
Апостал Цімафей | |
Раздзел: | Новы Запавет |
Вікікрыніцы: | Пе́ршае Пасланьне да Цімахве́я сьв. ап. Паўлы
Тэкст на Вікікрыніцах |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Пе́ршы ліст да Цімафе́я Свято́га Апо́стала Па́ўла[1], Пе́ршы ліст да Цімафе́я[2], Пе́ршае пасла́ньне да Цімафе́я[3] — адзін з лістоў апостала Паўла, які ўвайшоў у спіс кніг Новага Запавета. Знаходзіцца пасля другога ліста да Фесаланікійцаў перад другім лістом да Цімафея.
Ліст адрасаваны аднаму з найадданым і верных супрацоўнікаў Паўла — Цімафею. Бацька Цімафея быў грэкам, а маці яўрэйкай, якая прыняла хрысціянства. Імя Цімафея перакладаецца з грэчаскай мовы як «той, хто шануе Бога». Бабка Цімафея таксама была хрысціянкай. Нарадзіўся Цімафей у горадзе Лістра, што ў Малой Азіі. Павел наведаў Лістру надчас першай місіянерскай вандроўкі. У той час Паўлу спадабаўся малады юнак-хрысціянін і ён узяў яго як супрацоўніка. Цімафей аказаўся вельмі адданым супрацоўнікам і застаўся з апосталам да канца. Нават калі Павел быў у зняволенні, Цімафей быў побач. Ва ўсіх цэрквах, якія заснаваў Павел, Цімафей карыстаўся любоў’ю і павагай. Гэта быў вельмі сумленны і працавіты юнак, які аддана выконваў усе даручэнні Паўла, але часам ён быў сціплым і нерашучым. Таму, ведаючы гэта, Павел жадаў падбадзёрыць свайго супрацоўніка ў цяжкія для яго хвіліны.
Цімафей разам з Паўлам з’яўляецца сааўтарам вялікай колькасці лістоў апостала: Першага і Другога Фесаланікійцам, Другога Карынфянам, Філіпянам, Каласянам, Філімону.
Калі Павел заставіў Цімафея ў Эфесе, то асабіста даў яму шэраг парад, якія цяпер ён паўтарае ў сваім лісце. Магчыма, ліст павінен быў чытацца перад вернікамі, каб паказаць, што ўсё, робіць Цімафей, згоднае з тым, чаму вучыў апостал.
Па-першае, Цімафей павінен быў супрацьстаяць ілжэвучэнням, якія ўключалі яўрэйскі містыцызм і язычніцкі аскетызм, і разглядалі матэрыю і ўвесь свет як вялікае зло, таму ілжэнастаўнікі забаранялі есці нейкую ежу і ўступаць у шлюб. Павел бачыў у гэтых вучэнняў нябяспеку існавання Царквы.
Па-другое, Павел заклікае Цімафея паставіць надзейных і адданых людзей біскупамі ды дыяканамі ў Эфесе. Таму ў лісце ён прыводзіць ва ўзор якасці, якія павінен мець хрысціянскі кіраўнік.
Таксама Павел падрабязна растлумачвае Цімафею, як той павінен адносіцца да сяброў хрысціянскай суполкі рознага ўзросту, полу і сацыяльнага становішча, асабліва звяртаючы ўвагу на старшынь і ўдоў, якія жылі за кошт суполкі.
Час і месца напісання дакладна вызначыць цяжка. Існуюць меркаванні, што пасля суда Нерона Павел атрымаў волю і змог прапаведаваць у Іспаніі і зноў наведаць заснаваныя ім суполкі. Таму месцам напісання можа быць Македонія, а напісаны ліст у 67 годзе.
Ліст складаецца з 6 раздзелаў, якія можна падзяліць на дзве часткі. У первай апостал разглядае праблемы кіраўніцтва царквы, а ў другой даюцца практычныя парады Цімафею адносна выканання ім абавязкаў кіраўніцтва царквой. Ліст пачынаецца з патрабавання супрацьстаяць ілжэвучэнням. Потым ідзе ўдзячная малітва Богу, за якой ідзе вучэнне пра малітву, каб вернікі маліліся за ўладу і ўладароў. Пасля разглядаюцца прынцыпы кіраўніцтва суполкай, а таксама патрабаванні да будучых біскупаў і дыяканаў. Другая частка ліста прысвечана жыццю суполкі і асабістым настаўленням.