Радка Дэнемаркава | |
---|---|
Асабістыя звесткі | |
Дата нараджэння | 14 сакавіка 1968[1][2][…] (56 гадоў) |
Месца нараджэння |
|
Грамадзянства | |
Альма-матар | |
Прафесійная дзейнасць | |
Род дзейнасці | пісьменніца, раманіст, перакладчыца, сцэнарыст, драматург, журналістка, германіст, тэатразнавец, багеміст, літаратуразнаўца, паэтка, публіцыстка, літаратар |
Гады творчасці | з 1998 |
Мова твораў | чэшская |
Прэміі |
Magnesia Litera 2009[d] (2009) Magnesia Litera[d] (2007) Graz resident writer[d] (2017) Q2314672? (2019) |
Узнагароды | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Ра́дка Дэнемаркава (чэшск.: Radka Denemarková, 14 сакавіка 1968, Кутна-Гора, Чэхаславакія (цяпер Чэхія) ) — чэшская пісьменніца, драматургіня, тэлесцэнарыстка, перакладніца, эсэістка[4].
Р. Дэнемаркава вырасла ў камуністычнай Чэхаславакіі, а ў юнацтве стала сведкай падзення камуністычнага рэжыму і Берлінскай сцяны. Гэтыя падзеі сфарміравалі яе не толькі як пісьменніцу, але і як грамадскую актывістку і прыхільніцу дэмакратычных правоў не толькі ў сваёй краіне, але і ў Кітаі[5].
Радка Дэнемаркава вывучала нямецкую і чэшскую мовы на факультэце мастацтваў Карлавага ўніверсітэта, атрымала доктарскую ступень у 1997 г. Працавала навуковай супрацоўніцай Інстытута чэшскай літаратуры Акадэміі навук Чэшскай Рэспублікі[4].
Была дарадцай у тэатры Na zábradlí ў Празе.
Жыве ў Празе з дачкой Эстэр і сынам Янам.
Р. Дэнемаркава — адзіная чэшская пісьменніца, якая чатыры разы атрымала прэмію Magnesia Litera (у розных намінацыях — за прозу, публіцыстыку, пераклад і «Кнігу года»)[6]. Яе творы перакладзеныя больш чым на 30 моў[4].
У свае творчасці Р. Дэнемаркава займаецца цёмнымі і рэпрэсаванымі бакамі еўрапейскай гісторыі, такімі як выгнанне немцаў пасля Другой сусветнай вайны, антысемітызм або патрыярхальныя структуры і звязаны з гэтым гвалт над жанчынамі[7].
У студзені 2017 года ёй пажыццёва забаронены ўезд у Кітай, бо яна неаднаразова пісала пра кітайскіх дысідэнтаў і абвінавачвала Кітай у бязлітасным узбагачэнні і сур’ёзных парушэннях правоў чалавека. Яе крытычны раман «Алавяныя гадзіны» пра Кітай быў апублікаваны ў 2019 годзе, атрымаўшы захопленыя водгукі і ўзнагароды. У рамане аўтрака сцвярджае, што няма жыцця па-за гісторыяй. У той жа час твор увасабляе нястомную крытыку еўрапейскага капіталізму[8].
У 2021 годзе яе эсэ пра Халакост было апублікавана ў кнізе «Як быццам усё здарылася ўчора» (Jako by se to všechno stalo včera / Als wäre das alles gestern geschehen). Раман «Валавяныя гадзіны» быў адзначаны Літаратурнай прэміяй Штырыі (Literaturpreis des Landes Steiermark) у 2022 годзе[9].