Ржышча
 |
Ржышча (іржышча, ржэўнік, іржэўнік) — рэшткі (ніжняя частка) сцеблаў травы (збожжавых культур) пасля ўборкі ўраджаю[1].
Для барацьбы з пустазеллем, якое застаецца на поле разам з іржышчам, і расце (вегетуе) да наступлення маразоў, а таксама для барацьбы са схаванасцябловымі шкоднікамі і ўзбуджальнікамі хвароб сельскагаспадарчых раслін вырабляюць лушчэнне (павярхоўнае рыхленне) іржышча пасля ўборкі ўраджаю, а затым пры з'яўленні ўсходаў пустазелля робяць іх глыбокае ўзворванне.
У раёнах з ветравой эрозіяй, суровымі і маласнежнымі зімамі, з мэтай перашкодзіць выдзіманне глебы і спрыяць затрыманню снегу, іржышча апрацоўваюць па безадвальнай тэхналогіі — глыбокарыхлільнікамі або культыватарамі-пласкарэзамі, што дазваляе захаваць на паверхні поля да 85-90 % іржышча.
Цэлюлоза складае каля 50-70 % сухога рэчыва іржышча і з'яўляецца галоўным кампанентам у стварэнні перагною.
Для пераадолення праблем з эрозіяй глеб у большасці краін Амерыкі ўжываецца тэхналогія No-till, якая прадугледжвае пасеў па ржышчы без заворвання яго плугам[2].
Адмяніць пасляўборачнае лушчэнне іржышча дазваляе выкарыстанне гербіцыдаў, у тым ліку гліфасат-утрымальных прэпаратаў. Для павышэння эфектыўнасці дзеяння гэтых рэчываў у засушлівыя гады ўжываюць дыскаванне іржышча, якое стымулюе адрастанне асотаў і аднагадовага пустазелля[3].
Зноскі
- ↑ Значение слова «Жнивьё» в Большой советской энциклопедии
- ↑ Журнал «Сельскохозяйственные вести» Технология NO-TILL, стерня и питание почвы Архівавана 12 чэрвеня 2016.
- ↑ Особенности осеннего применения глифосат-содержащих гербицидов в Беларуси(недаступная спасылка). Сорока С. В., директор РУП «Институт защиты растений» Национальной академии наук Беларуси, Минск. // Поле Августа :газета. — 2006. — № 7.