Таіці

Таіці
фр.: Tahiti
Таіці знакаміты чорнымі пляжамі
Таіці знакаміты чорнымі пляжамі
Характарыстыкі
Плошча
Найвышэйшы пункт2 241 м
Насельніцтва
  • ▲178 133 чал. (2007)
Размяшчэнне
17°40′ пд. ш. 149°27′ з. д.HGЯO
АкваторыяАстравы Таварыства
Краіна
Таіці (Французская Палінезія)
Таіці
Таіці
Map
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Таі́ці[3] (фр.: Tahiti, таіц.: Tahiti) — галоўны востраў архіпелага Астравы Таварыства і ўсёй Французскай Палінезіі. На востраве размешчаны адміністрацыйны цэнтр Французскай Палінезіі — горад Папеэтэ. Насельніцтва каля 170 тыс. чалавек.

Плошча 1043 (1042[3][4][5]) км². Востраў Таіці вулканічнага паходжання і складаецца з двух выразных частак, спалучаных паміж сабой вузкім перашыйкам. Паўночная частка — густа заселены востраў Таіці-Нуі (Вялікі Таіці), паўднёвая частка — амаль бязлюдны Таіці-Іці (Малы Таіці). Вышыні да 2241 м[3][4][5]. Вакол вострава каралавыя рыфы.

Насельніцтва

[правіць | правіць зыходнік]

У складзе насельніцтва пераважаюць палінезійцы (83 %), вялікая доля еўрапейцаў (11 %). Дакладная дата засялення вострава невядомая (паміж 300 да н.э. і 300 н.э.). Вядома, што таіцянскае насельніцтва паходзіць ад перасяленцаў з іншых палінезійскіх астравоў, такіх як Тонга і Самоа.

Год Колькасць
1970 84 500 [2]
1983 95 600
2000 140 000 [6]
2007 178 133

Зноскі

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Большая российская энциклопедия — М.: Большая российская энциклопедия, 2004. Праверана 4 красавіка 2024.
  2. ↑ а б Таи́ти // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. — Т. 25. — С. 200.
  3. ↑ а б в БелЭн 2002.
  4. ↑ а б ВСЭ 1976.
  5. ↑ а б Большая российская энциклопедия : [в 35 т.] / гл. ред. Ю. С. Осипов. — М. : Большая Российская энциклопедия, 2004—2017.
  6. ↑ Таі́ці // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2002. — С. 383–384. — 552 с. — ISBN 985-11-0251-2

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Таі́ці // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 383—384. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
  • Таи́ти // Т. 25. Струнино — Тихорецк. — М. : Советская энциклопедия, 1976. — С. 208. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)
  • Таи́ти // Географический энциклопедический словарь: Географические названия (руск.) / Гл. ред. А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев (зам. гл. ред.) и др. — 2-е изд., исправл. и дополн. — М.: Советская энциклопедия, 1989. — С. 465. — 592 с. — 210 000 экз. — ISBN 5-85270-057-6.
  • Таи́ти // Географические названия мира: Топонимический словарь: Ок. 5000 единиц (руск.) / Е. М. Поспелов; Отв. ред. P. A. Агеева. — 2-е изд., стереотип.. — М.: Русские сло­вари: ООО «Издательство Астрель»: ООО «Издательство ACT», 2002. — С. 407. — 512 с. — ISBN 5-17-001389-2 (ООО «Издательство ACT»), ISBN 5-271-00446-5 (ООО «Издательство Астрель»), ISBN 5-93259-014-9 (Издательство «Русские словари»).
  • Таи́ти // Энциклопедический географический словарь (руск.). — М.: РИПОЛ классик, 2011. — С. 656. — 800 с. — (Словари но­вого века). — 5 000 экз. — ISBN 978-5-386-03063-6.
  • Таи́ти // География. Современная иллюстрированная энциклопедия. Ч. 2: М—Я. / А. П. Горкин — М.: Росмэн, 2006. — 146 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-353-02443-5. (руск.) — (Современная иллюстрированная энциклопедия «Росмэн». География)