Турб’ёрн Ягланд

Турб'ёрн Ягланд
Thorbjørn Jagland
член парламента Нарвегіі[d]
1 кастрычніка 1993 — 30 верасня 1997
прэм’ер-міністр Нарвегіі[d]
25 кастрычніка 1996 — 17 кастрычніка 1997
Папярэднік Гру Харлем Брунтлан
Пераемнік Х'ель Магнэ Буневік
міністр замежных спраў Нарвегіі[d]
21 сакавіка 2000 — 19 кастрычніка 2001
Папярэднік Knut Vollebæk[d]
Пераемнік Ян Петэрсен[d]
старшыня парламента Нарвегіі[d]
10 кастрычніка 2005 — 30 верасня 2009
Папярэднік Jørgen Kosmo[d]
Пераемнік Dag Terje Andersen[d]
генеральны сакратар Савета Еўропы[d]
1 кастрычніка 2009 — 18 верасня 2019
Папярэднік Terry Davis[d]
Пераемнік Марыя Пейчынавіч-Бурыч
член парламента Нарвегіі[d]
1 кастрычніка 1997 — 30 верасня 2001
член парламента Нарвегіі[d]
1 кастрычніка 2001 — 30 верасня 2005
член парламента Нарвегіі[d]
1 кастрычніка 2005 — 30 верасня 2009
партыйны лідар[d] (Нарвежская рабочая партыя[d])
1992 — 2002
Папярэднік Гру Харлем Брунтлан
Пераемнік Енс Столтэнберг
сакратар партыі[d] (Нарвежская рабочая партыя[d])
1986 — 1992
Папярэднік Ivar Leveraas[d]
Пераемнік Dag Terje Andersen[d]
Chair of the Norwegian Nobel Committee[d]
1 студзеня 2009 — 3 сакавіка 2015
Папярэднік Ole Danbolt Mjøs[d]
Пераемнік Kaci Kullmann Five[d]
Нараджэнне 5 лістапада 1950(1950-11-05) (74 гады)
Імя пры нараджэнні букмал: Thorbjørn Johansen
Веравызнанне лютэранства
Партыя Нарвежская рабочая партыя
Член у
Адукацыя Універсітэт Осла
Прафесія эканаміст
Аўтограф Выява аўтографа
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Турб'ёрн Ягланд (нарв.: Thorbjørn Jagland, нар. 5 лістапада 1950, Драмен) — нарвежскі палітычны дзеяч. Генеральны сакратар Савета Еўропы з 1 кастрычніка 2009 года[3].

Прэм'ер-міністр Нарвегіі ў 1996—1997. Міністр замежных спраў Нарвегіі ў 2000—2001 у кабінеце Енса Столтэнберга. C 1992 па 2002 год з'яўляўся лідарам Нарвежскай рабочай партыі. Прэзідэнт Стортынга ў 2005—2009. Актыўна выступае за далучэнне Нарвегіі да Еўрапейскага саюза.

Старшыня Нарвежскага Нобелеўскага камітэта з 2009 года[4].

Дзякуючы яго намаганням удалося ў чэрвені 2019 года дасягнуць вяртання Расіі правоў у ПАРЕ. «... менавіта Ягланд матываваў неабходнасць вяртання Расіі правоў у ПАРЕ той акалічнасцю, што санкцыі «не прывялі да вяртання Крыма Украіне і не палепшылі сітуацыю з правамі чалавека ў Расіі». Ягланд прыдумаў і іншае абгрунтаванне: «Я б параўнаў нашу ролю (ПАРЕ) з роляй Чырвонага Крыжа (...), які павінен пазбягаць таго, каб быць уцягнутым у канфлікты» [5].

Зноскі

  1. ↑ а б https://www.stortinget.no/no/Representanter-og-komiteer/Representantene/Representantfordeling/Representant/?perid=TJ&tab=Biography Праверана 30 жніўня 2019.
  2. ↑ а б Members of the Nobel Committee Праверана 9 кастрычніка 2020.
  3. ↑ Новым генсакам Савета Еўропы стаў нарвежац Ягланд
  4. ↑ Новым старшынёй Нарвежскага Нобелеўскага камітэта абраны Турб'ёрн Ягланд
  5. ↑ Кричащий пример realpolitik. России вернули право голоса в ПАСЕ (руск.)

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]