Франсіска Галан Радрыгес

Франсіска Галан Радрыгес
Дата нараджэння 1902[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 1971[1]
Месца смерці
Грамадзянства
Прыналежнасць Каралеўства Іспанія[d]
Род войскаў Народная армія Іспанскай Рэспублікі
Званне генерал
Бітвы/войны

Франсіска Галан Радрыгес (ісп.: Francisco Galán Rodríguez; 1902[1], Сан-Фернанда, Андалусія — 1971[1], Буэнас-Айрэс) — палкоўнік Народнай арміі Іспанскай Рэспублікі, удзельнік грамадзянскай вайны ў Іспаніі. Брат генерала Хасэ Марыі Галана і капітана Ферміна Галана.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Паходзіў з сям’і ваеннага. У вельмі раннім узросце ён страціў свайго бацьку, унтэр-афіцэра іспанскага флоту.

На 1936 год быў лейтэнантам грамадзянскай гвардыі ў адстаўцы. У першыя месяцы грамадзянскай вайны падтрымаў рэспубліканцаў і служыў ваенным інструктарам Антыфашысцкіх рабоча-сялянскіх атрадаў, створаных Камуністычнай партыяй Іспаніі[2].

Далей прызначаны кіраўніком калоны рэспубліканскіх апалчэнцаў[3]. Удзельнічаў у арганізацыі Пятага палка, быў адным з яго камандзіраў[4].

З лістапада 1936 года прымаў удзел у абароне Мадрыда, у ходзе якой быў паранены. Прызначаны камандуючым 22-й змешанай брыгадай. З сакавіка кіраваў 39-й дывізіяй. У сярэдзіне мая быў накіраваны Генеральным штабам арміі на Паўночны фронт, а ў ліпені ўзначаліў 4-ю Баскскую дывізію (пазней перайменаваную ў 51-ю). У канцы жніўня прызначаны камандзірам рэшткаў разбітага XIV армейскага корпуса[5][6].

У лютым 1938 года Галан кіраваў войскамі XX армейскага корпуса ў ходзе Тэруэльскай аперацыі. Далей працаваў на пасадзе камандуючага XI армейскага корпуса, са снежня — XII.

У сакавіку 1939 года стаў камандзірам ваенна-марской базы ў Картахене[7], дзе неўзабаве пачалося паўстанне[8], пасля якога адправіўся ў эміграцыю[9].

Першы час знаходзіўся у французскім пратэктараце Туніс у лагеры для інтэрніраваных. У красавіку, дзякуючы французскаму дэпутату-камуністу, пакінуў лагер[10]. Выехаў у Чылі, а потым у Аргенціну, дзе кіраваў некалькімі выдавецтвамі[11].

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ а б в г Francisco Galán Rodríguez // Diccionario biográfico español — Real Academia de la Historia, 2011. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ Francisco J. Romero Salvadó (2013). Historical Dictionary of the Spanish Civil War, Scarecrow Press, pág. 139
  3. ↑ Hugh Thomas (1976). La Guerra Civil española. Barcelona: Grijalbo, pág. 349
  4. ↑ Marco Antonio de la Ossa (2011). La música en la guerra civil española, Universidad de Castilla-La Mancha, pág. 277
  5. ↑ Ramón Salas Larrazábal (2006). Historia del Ejército Popular de la República, La Esfera de los Libros, pág. 2490
  6. ↑ Francisco J. Romero Salvadó (2013). Historical Dictionary of the Spanish Civil War, Scarecrow Press, pág. 140
  7. ↑ Ángel Bahamonde Magro, Javier Cervera Gil (1999). Así terminó la guerra de España. Marcial Pons, pp. 340–342
  8. ↑ Ángel Viñas, Fernando Hernández Sánchez (2009). El desplome de la República, Barcenona, pág. 274
  9. ↑ Ángel Viñas, Fernando Hernández Sánchez (2009). El desplome de la República, Barcenona, pp. 275-276
  10. ↑ Victoria Fernández Díaz (2009). El exilio de los marinos republicanos, Universidad de Valencia, pág. 155
  11. ↑ Victoria Fernández Díaz (2009). El exilio de los marinos republicanos, Universidad de Valencia, pág. 157

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Thomas, Hugh (1967). La Guerra Civil Española, París : Ruedo Ibérico.
  • Salas Larrazábal, Ramón (2006). Historia del Ejército Popular de la República. Madrid, La Esfera de los libros. 84-9734-465-0.
  • Bahamonde Magro, Ángel; Cervera Gil, Javier (2000). Así terminó la Guerra de España, Madrid: Marcial Pons, Ediciones de Historia. ISBN 9788495379092.