(134) Сафрасіна

(134) СафрасінаM:
Адкрыццё
Першаадкрывальнік Карл Лютэр
Месца выяўлення Дзюсельдорф
Дата выяўлення 27 верасня 1873
Эпанім Сафрасюнэ
Альтэрнатыўныя абазначэнні A873 SA[1]
Арбітальныя характарыстыкі
Эпоха 14 сакавіка 2012 года
JD 2456000.5
Эксцэнтрысітэт (e) 0,11575
Вялікая паўвось (a) 383,555 млн км
(2,56391 а.а.)
Перыгелій (q) 339,159 млн км
(2,26714 а.а.)
Афелій (Q) 427,952 млн км
(2,86068 а.а.)
Перыяд абарачэння (P) 1 499,521 сут (4,105 г)
Сярэдняя арбітальная скорасць 18,539 км/с
Схіленне (i) 11,588°
Даўгата ўзыходнага вузла (Ω) 346,048°
Аргумент перыгелія (ω) 83,723°
Сярэдняя анамалія (M) 61,3513°
Фізічныя характарыстыкі
Дыяметр 108 км
Маса 2×1018 кг
Шчыльнасць 3,03 г/см³
Паскарэнне свабоднага падзення на паверхні 0,0345 м/с²
2-я касмічная скорасць 0,0652 км/с
Перыяд вярчэння 17,196 гад
Спектральны клас C
Абсалютная зорная велічыня 8,76m
Альбеда 0,0364
Сярэдняя тэмпература паверхні 174 К (−99 °C)

(134) Сафрасіна (лац.: Sophrosyne) — астэроід галоўнага пояса, паверхня якога мае вельмі нізкае альбеда і складаецца з простых вугляродных злучэнняў. Ён быў адкрыты 27 верасня 1873 года нямецкім астраномам Робертам Лютэрам у Дзюсельдорфскай абсерваторыі і названы ў гонар старажытнагрэчаскага тэрміна Сафрасюнэ, часта сустраканага ў працах антычных філосафаў (у прыватнасці Платона), які азначае «развага, разважлівасць, цвярозы розум»[2].

Гл. таксама

[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ JPL Small-Body Database Праверана 16 кастрычніка 2023.
  2. ↑ Lutz D. Schmadel, International Astronomical Union. Dictionary of Minor Planet Names. — 5-th Edition. — Berlin Heidelberg New-York: Springer-Verlag, 2003. — P. 27. — ISBN 3-540-00238-3.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]