(135) Герта

(135) ГертаM:
Адкрыццё
Першаадкрывальнік К. Г. Ф. Петэрс
Месца выяўлення Клінтан
Дата выяўлення 18 лютага 1874
Эпанім Нерта
Альтэрнатыўныя абазначэнні A874 DA[1]
Арбітальныя характарыстыкі
Эпоха 14 сакавіка 2012 года
JD 2456000.5
Эксцэнтрысітэт (e) 0,20576
Вялікая паўвось (a) 363,444 млн км
(2,42947 а.а.)
Перыгелій (q) 288,661 млн км
(1,92958 а.а.)
Афелій (Q) 438,226 млн км
(2,92936 а.а.)
Перыяд абарачэння (P) 1 383,139 сут (3,787 г)
Сярэдняя арбітальная скорасць 18,905 км/с
Схіленне (i) 2,305 °
Даўгата ўзыходнага вузла (Ω) 343,842 °
Аргумент перыгелія (ω) 339,919 °
Сярэдняя анамалія (M) 16,444 °
Фізічныя характарыстыкі
Дыяметр 79,24 км
Маса 2,0×1018 кг
Шчыльнасць 7,677 г/см³
Паскарэнне свабоднага падзення на паверхні 0,0345 м/с²
2-я касмічная скорасць 0,0652 км/с
Перыяд вярчэння 8,403 гад
Спектральны клас M
Абсалютная зорная велічыня 8,23m
Альбеда 0,1436
Сярэдняя тэмпература паверхні 174 К (−99 °C)

(135) Герта (ням.: Hertha) — астэроід галоўнага пояса, які па арбітальных параметрах блізкі да астэроідаў сямейства Нісы, але не ўваходзіць у яго, бо прыналежыць да жалезных астэроідаў спектральнага класа M, тым часам як у дадзенае сямейства ўваходзяць астэроіды класа S і класа F. Астэроід (135) Герта быў адкрыты 18 лютага 1874 года германа-амерыканскім астраномам К. Г. Ф. Петэрсам у Клінтане, ЗША[2] і названы ў гонар Нерты, багіні ўрадлівасці ў германскай міфалогіі[3].

Гл. таксама

[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ JPL Small-Body Database Праверана 16 кастрычніка 2023.
  2. ↑ Peters, C.A.F. (1874). "Observations of the Planet Hertha (135), made at the Litchfield Observatory of Hamilton College". Astronomische Nachrichten. 84 (2001): 129. doi:10.1002/asna.18740840902.
  3. ↑ Lutz D. Schmadel, International Astronomical Union. Dictionary of Minor Planet Names. — 5-th Edition. — Berlin Heidelberg New-York: Springer-Verlag, 2003. — P. 28. — ISBN 3-540-00238-3.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]