(52) Еўропа

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Еўропа (значэнні).

(52) Еўропа
Астэроід (52) Еўропа на фоне зорак
Адкрыццё
Першаадкрывальнік	Г. Гольдшміт
Месца выяўлення	Парыж
Дата выяўлення	4 лютага 1858
Эпанім	Еўропа
Альтэрнатыўныя абазначэнні	1948 LA
Катэгорыя	Галоўны пояс астэроідаў
Арбітальныя характарыстыкі
Эпоха 14 сакавіка 2012 года JD 2456000.5
Эксцэнтрысітэт (e)	0,1069623
Вялікая паўвось (a)	463,341 млн км (3,0972423 а.а.)
Перыгелій (q)	413,781 млн км (2,7659541 а.а.)
Афелій (Q)	512,901 млн км (3,4285305 а.а.)
Перыяд абарачэння (P)	1 990,954 сут (5,451 г)
Сярэдняя арбітальная скорасць	16,876 км/с
Схіленне (i)	7,48036°
Даўгата ўзыходнага вузла (Ω)	128,73363°
Аргумент перыгелія (ω)	343,98761°
Сярэдняя анамалія (M)	126,18512°
Фізічныя характарыстыкі[4]
Дыяметр	302,50 км (IRAS) 362 ? 302 ? 252 км[1]
Маса	(1,65 ± 0,16)×10^19 кг[2]
Шчыльнасць	1,140 ± 0,130 г/см³
Паскарэнне свабоднага падзення на паверхні	0,11 м/с²
2-я касмічная скорасць	0,20 км/с
Перыяд вярчэння	5,6304 гад
Спектральны клас	C
Абсалютная зорная велічыня	6,31^m
Альбеда	0,0578[3]
Сярэдняя тэмпература паверхні	173 К (−100 °C)

(52) Еўропа — адзін з найбуйнейшых астэроідаў галоўнага пояса, які належыць да цёмнага спектральнага класа C. Ён быў адкрыты 4 лютага 1858 года нямецкім астраномам і мастаком Германам Гольдшмітам з дапамогай 4-х цалевага тэлескопа, размешчанага на шостым паверсе яго кватэры ў Лацінскім квартале Парыжа, і названы ў гонар Еўропы, дачкі фінікійскага цара ў старажытнагрэчаскай міфалогіі^[5]. Таксама імем Еўропы названы адзін са спадарожнікаў Юпітэра.

Арбітальныя характарыстыкі

Дадзены астэроід размешчаны ў знешняй частцы галоўнага пояса на адлегласці 3,10 а.а. ад Сонца. Паколькі ён рухаецца па некалькі выцягнутай арбіце з прыкметным эксцэнтрысітэтам, блізкім да 0,11, яго адлегласць ад Сонца змяняецца даволі прыкметна, прыкладна ад 413,781 млн км у перыгеліі да 512,901 млн км у афеліі.

Астэроід па сваіх арбітальных параметрах блізкі да астэроідаў сямейства Гігеі, але, мяркуючы па ўсім, не ўваходзіць у яго. Адзін абарот ён здзяйсняе прыкладна за 1990,9 сутак, што складае трохі больш за 5,4 гады.

Фізічныя характарыстыкі

Астэроід Еўропа ўваходзіць у дзясятку самых буйных целаў пояса астэроідаў. Тым не менш, нягледзячы на гэта, ён мае вельмі нізкае значэнне шчыльнасці (ледзь больш шчыльнасці вады), што гаворыць пра высокую сітаватасць гэтага цела. Таму сутыкненні з іншымі астэроідамі на Еўропу маглі аказаць асабліва моцны ўплыў^[6]. Па выніках даследаванняў зробленым G. Michalak у 2001 годзе маса Еўропы ацэньвалася ў (5,2 ± 1,8)×10¹⁹ кг^[7], аднак, пазнейшыя адзнакі, праведзеныя амерыканскімі астраномамі James Baer і Steven R. Chesley у 2007 годзе далі некалькі меншае значэнне масы, а менавіта (1,9 ± 0,4) ×10¹⁹ кг^[6], а яшчэ год праз, у 2008, даследаванні James Baer, паказалі яшчэ меншае значэнне масы 1,65×10¹⁹ кг^[1]. Астэроід (52) Еўропа па спектральных характарыстыках адносіцца да класа C, які характарызуецца вельмі нізкім значэннем альбеда, абумоўленага наяўнасцю ў складзе паверхневых парод вялікай колькасці вуглярод-што змяшчаюць злучэнняў. Спектральныя даследаванні паказалі таксама прысутнасць у пародах астэроіда алівіну і розных піраксенаў^[8]. Прычым магчыма, што ў залежнасці ад раёна паверхні, хімічны састаў парод можа змяняцца^[9]. Доўгі час усталяваць перыяд вярчэння Еўропы па крывым бляску не ўдавалася, нават нягледзячы на шматлікія вымярэнні — вынікі адрозніваліся ад 5 секунд да 11 гадзін^[10]. Пасля было ўсталявана, што вярчэнне астэроіда з’яўляецца рэтраградным, але дакладныя кірункі, у якіх знаходзяцца пункты палюсоў, застаюцца невядомымі. Найбольш дэталёвы аналіз даных дае пункты з каардынатамі экліптыкі (β, λ) = (70 °, 55 °) ці (β, λ) = (40 °, 255 °) з нявызначанасцю ў 10 °, што адпавядае нахілу восі вярчэння да плоскасці арбіты каля 14 °^[11].

Гл. таксама

• Спіс астэроідаў (1—100)
• Класіфікацыі малых планет

Зноскі

1. Baer, James (2008). Recent Asteroid Mass Determinations Архівавана 29 студзеня 2009. Personal Website. Retrieved 2008-11-29
2. Astrometric masses of 21 asteroids, and an integrated asteroid ephemeris. Celestial Mechanics and Dynamical Astronomy (нявызн.)(недаступная спасылка) (2008). Архівавана з першакрыніцы 24 лютага 2011. Праверана 11.10.2008.
3. IRAS Minor Planet Survey(недаступная спасылка)
4. Asteroid Data Sets (англ.)
5. Lutz D. Schmadel, International Astronomical Union. Dictionary of Minor Planet Names. — 5-th Edition. — Berlin Heidelberg New-York: Springer-Verlag, 2003. — P. 20. — ISBN 3-540-00238-3.
6. Baer, James; Steven R. Chesley (2007). "Astrometric masses of 21 asteroids, and an integrated asteroid ephemeris" (PDF). Celestial Mechanics and Dynamical Astronomy. 100 (2008). Springer Science+Business Media B.V. 2007: 27–42. Bibcode:2008CeMDA.100...27B. doi:10.1007/s10569-007-9103-8. Архівавана з арыгінала (PDF) 24 лютага 2011. Праверана 2008-11-15.
7. Michalak, G. (2001). "Determination of asteroid masses". Astronomy & Astrophysics. 374: 703–711. Bibcode:2001A&A...374..703M. doi:10.1051/0004-6361:20010731. Праверана 2008-11-15. {{cite journal}}: Праверце |bibcode= length (даведка)
8. Dotto, E., et al. ISO results on bright Main Belt asteroids: PHT–S observations Архівавана 14 мая 2005., Astronomy & Astrophysics, Vol. 358, p. 1133 (2000)
9. A High-Resolution CCD Spectroscopic Survey of Low-Albedo Main Belt Asteroids (англ.)
10. Zappala, V.; M. di Martino and S. Cacciatori On the ambiguity of rotational periods of asteroids: The peculiar case of 52 Europa, Icarus, Vol. 56, p. 319 (1983)
11. Michalowski, T., et al. Photometry and models of selected main belt asteroids I. 52 Europa, 115 Thyra, and 382 Dodona Архівавана 16 ліпеня 2012., Astronomy & Astrophysics, Vol. 416, p. 353 (2004)

Спасылкі

• База даных JPL НАСА па малых целах Сонечнай сістэмы (52)
• База даных MPC па малых целах Сонечнай сістэмы 52
• Elements and Ephemeris for (52) Europa Архівавана 4 сакавіка 2016.
• Sawyer, S. R., A High-Resolution CCD Spectroscopic Survey of Low-Albedo Main Belt Asteroids, PhD thesis, The University of Texas (1991)
• Schmeer, P., and M. L. Hazen, CV Aquarii identified with (52) Europa, Journal of the American Association of Variable Star Observers, Vol. 28, p. 103 (2000)