(87) Сільвія

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Сільвія.

(87) Сільвія
Выява астэроіда Сільвія з двума спадарожнікамі, атрыманая з дапамогай адаптыўнай оптыкі
Адкрыццё
Першаадкрывальнік	Норман Погсан
Месца выяўлення	Мадрас
Дата выяўлення	16 мая 1866
Эпанім	Рэя Сільвія[1]
Альтэрнатыўныя абазначэнні	A909 GA
Катэгорыя	Галоўнае кольца (Сямейства Кібелы)
Арбітальныя характарыстыкі
Эпоха 14 сакавіка 2012 года JD 2456000.5
Эксцэнтрысітэт (e)	0,0853555
Вялікая паўвось (a)	523,508 млн км (3,4994334 а.а.)
Перыгелій (q)	478,824 млн км (3,2007375 а.а.)
Афелій (Q)	568,192 млн км (3,7981293 а.а.)
Перыяд абарачэння (P)	2 391,085 сут (6,546 г)
Сярэдняя арбітальная скорасць	15,893 км/с
Схіленне (i)	10,87212°
Даўгата ўзыходнага вузла (Ω)	73,16492°
Аргумент перыгелія (ω)	266,43570°
Сярэдняя анамалія (M)	56,06347°
Спадарожнік астэроіда	Ромул (S/2001 (87)) Рэм (S/2004 (87))
Фізічныя характарыстыкі[8]
Дыяметр	384×262?232 км[2][3] 385×265?230 ± 10 км[4]
Маса	(1,478 ± 0,006)×10^19 кг
Шчыльнасць	1,200 ± 0,100 г/см³
Паскарэнне свабоднага падзення на паверхні	0,0729 м/с²
2-я касмічная скорасць	0,1379 км/с
Перыяд вярчэння	5,184 гадз[5][6]
Спектральны клас	X
Абсалютная зорная велічыня	6,94^m
Альбеда	0,0435 [7]
Сярэдняя тэмпература паверхні	151 К (−122 °C)

(87) Сільвія (лац.: Sylvia) — вельмі буйны трайны астэроід галоўнага пояса, які належыць да сямейства Кібелы. Ён быў адкрыты 16 мая 1866 года англійскім астраномам Норманам Погсанам у Мадраскай абсерваторыі і названы ў гонар Рэі Сільвіі, — маці братоў Ромула і Рэма, легендарных заснавальнікаў Рыма, у гонар якіх названы спадарожнікі астэроіда^[9].

Фізічныя характарыстыкі

Сільвія ўяўляе сабой цёмны астэроід з нізкім альбеда паверхні, што гаворыць пра наяўнасць у ёй сілікатаў, багатых вугляродам і арганічнымі рэчывамі. З адкрыццём у Сільвіі спадарожнікаў стала магчымым вырабіць адзнаку масы і шчыльнасці астэроіда, якія далечыні нечакана нізкія вынікі. Апынулася, што сярэдняя шчыльнасць астэроіда ненашмат перавышае шчыльнасць вады і складае 1,2 г/см³, што ў сваю чаргу сведчыць пра высокую ступень сітаватасці гэтага цела. Так, у залежнасці ад складу парод, пустэчы могуць займаць 25 % — 60 % ад усяго аб'ёму астэроіда^[4]. Нажаль, мінералогія X-класа вывучана недастаткова добра, каб даць больш дакладную адзнаку сітаватасці. Але ў любым выпадку гэта дазваляе гаварыць пра тое, што Сільвія не з’яўляецца маналітным целам, а ўяўляе сабой так званую «груду друзу» — скопішча рознай велічыні абломкаў, механічна не звязаных паміж сабой і якія трымаюцца разам толькі за кошт гравітацыі. Магчыма, што такая структура астэроіда, як і наяўнасць у яго спадарожнікаў, утварылася ў выніку сутыкнення першапачатковага астэроіда з іншым целам з іх наступным разбурэннем, пасля якога частка абломкаў ізноў памкнулася ў адзінае цела, а частка ўтварыла спадарожнікі^[4]. Сільвія мае даволі выцягнутую форму, якая можа быць абумоўлена хуткім вярчэннем (якія паходзяць па кароткай восі), парадку 45 м/с на экватары, што адпавядае перыяду ў 5 гадзін і 11 мінуць^[5]. Такая хуткасць таксама можа быць следствам перажытага астэроідам сутыкнення.

Спадарожнікавая сістэма

У Сільвіі ёсць два спадарожнікі: Ромул S/2001 (87) і Рэм S/2004 (87)^[10], названыя ў гонар легендарных братоў — заснавальнікаў Рыма^[11]. Першы спадарожнік (вонкавы), Ромул, быў выяўлены 18 лютага 2001 года амерыканскімі астраномамі Майклам Браўнам і Jean-Luc Margot з дапамогай тэлескопа абсерваторыі Кека на Гаваях. Ён мае 18 км у дыяметры і абарачаецца вакол Сільвіі за 3,6496 ± 0,0007 сутак па арбіце з радыусам 1356 ± 5 км. Другі спадарожнік (унутраны), Рэм, быў выяўлены праз тры гады — 9 жніўня 2004 года — французскімі астраномамі Franck Marchis (англ.) з універсітэта Берклі і Pascal Descamps, Daniel Hestroffer, Jerome Berthier з Парыжскай абсерваторыі. Ён мае 7 ± 2 км у дыяметры і абарачаецца вакол Сільвіі за 1,3788 ± 0,0007 сутак па арбіце з радыусам 706 ± 5 км. Цалкам магчыма, што спадарожнікі Сільвіі, як і яна сама, з’яўляюцца «грудамі друзу», якія памкнуліся з абломкаў, выкінутых на арбіту вакол астэроіда ў выніку сутыкнення, і затым што памкнуліся ў адзінае цела. Але ў любым выпадку, не варта выключаць магчымасці выяўлення дадатковых драбнейшых спадарожнікаў. Цікава, што пры назіранні з паверхні Сільвіі абодва спадарожніка маюць вуглавыя памеры нават вялікія чым у зямнога Месяца. Так у буйнейшага Ромула, знешняга спадарожніка, вуглавы памер складае 0,89°, а ў драбнейшага Рэма, унутранага спадарожніка, — 0,78°. Паколькі форма Сільвіі далёкая ад сферычнай, гэтыя памеры могуць змяняцца на 10 % у залежнасці ад пункта на паверхні астэроіда, у якой будзе знаходзіцца назіральнік. З саміх жа спадарожнікаў Сільвія будзе выглядаць проста велізарнай: так з унутранага спадарожніка (Рэма) яе вуглавыя памеры будуць складаць 30°×18°, а вуглавыя памеры бачнага з той жа пункты Ромула — усяго 0,50° — 1,59°; у той жа час са знешняга спадарожніка (Ромула) яе вуглавыя памеры будуць ледзь сціплей і складуць 16°×10°, вуглавыя памеры Рэма, бачнага з Ромула, — ужо ўсяго 0,19° і 0,62°. Паколькі абодва спадарожніка рухаюцца прыкладна па кругавых арбітах і прыблізна ў адной плоскасці, то рэгулярна раз у 2,2 дня яны будуць праходзіць побач ці нават засланяць адзін аднаго. А раз у 6,52 года за кошт гэтых спадарожнікаў на Сільвіі могуць адбывацца сонечныя зацьменні: вуглавы дыяметр Сонца з арбіты астэроіда складае ўсяго 0,15°, супраць вуглавых памераў у 0,89° і 0,78° у Ромула і Рэма адпаведна.

Гл. таксама

• Спіс астэроідаў (1—100)
• Класіфікацыі малых планет

Зноскі

1. Dictionary of Minor Planet Names — 6 — Springer Science+Business Media. — P. 21. — ISBN 978-3-642-29717-5
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q21856429"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q176916"></a>
2. Jim Baer. Recent Asteroid Mass Determinations (нявызн.)(недаступная спасылка). Personal Website (2008). Архівавана з першакрыніцы 29 студзеня 2009. Праверана 5 снежня 2008.
3. Data sheet compiled by W. R. Johnston
4. F. Marchis; et al. (2005). "Discovery of the triple asteroidal system 87 Sylvia". Nature. 436 (7052): 822. Bibcode:2005Natur.436..822M. doi:10.1038/nature04018. PMID 16094362.
5. M. Kaasalainen; et al. (2002). "Models of Twenty Asteroids from Photometric Data" (PDF). Icarus. 159 (2): 369. Bibcode:2002Icar..159..369K. doi:10.1006/icar.2002.6907. Архівавана з арыгінала (PDF) 29 чэрвеня 2011. Праверана 24 верасня 2015.
6. PDS lightcurve data
7. Supplemental IRAS Minor Planet Survey
8. PDS spectral class data
9. Schmadel, Lutz D. Dictionary of Minor Planet Names. — Sixth Revised and Enlarged Edition. — Heidelberg, N. Y., Dordrecht, L.: Springer, 2012. — P. 21. — ISBN 978-3-642-29717-5.
10. Wm. Robert Johnston archive: (87) Sylvia, Romulus, and Remus (нявызн.) (2005). Архівавана з першакрыніцы 25 жніўня 2011. Праверана 12.10.2008.
11. First triple asteroid system found. University of California, Berkeley (нявызн.) (2005). Архівавана з першакрыніцы 25 жніўня 2011. Праверана 12.10.2008.

Спасылкі

• База даных JPL НАСА па малых целах Сонечнай сістэмы (87)
• База даных MPC па малых целах Сонечнай сістэмы 87
• Pogson N. R. (1866), Minor Planet (87) Sylvia, Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, Vol. 26, p. 311 (June 1866)
• Data on (87) Sylvia from Johnston’s archive (maintained by W. R. Johnston)
• Rubble-Pile Minor Planet Sylvia and Her Twins Архівавана 24 ліпеня 2008. (ESO news release, August 2005) Includes images and artists impressions
• Adaptive Optics System Reveals New Asteroidal Satellite (SpaceDaily.com, March 2001) Includes a discovery image.
• Space.com: First asteroid trio discovered
• IAUC 7588, reporting discovery of S/2001 (87) 1
• IAUC 7590, confirming the discovery
• IAUC 8582, reporting discovery of S/2004 (87) 1 and naming Romulus and Remus
• An animation of (87) Sylvia and its moons (on Vimeo)
• Shape model derived from lightcurve (on page 19) Архівавана 29 чэрвеня 2011.
• Instability zones for satellites of asteroids. The example of the (87) Sylvia system (arXiv:1112.5363 / 22 December 2011)