2А28 «Гром» | |
---|---|
Гармата 2А28, усталяваная на баявую машыну пяхоты БМП-1 | |
Тып: | Гладкаствольная гарматна-пускавая ўстаноўка |
Краіна: | СССР |
Гісторыя службы | |
Гады эксплуатацыі: | з 1966 |
Выкарыстоўвалася: | |
Войны і канфлікты: | Вайна за Агадэн (1977—1978), Афганская вайна (1979—1989), Ірана-іракская вайна, Гарачыя кропкі на постсавецкай прасторы, Грамадзянская вайна ў Лівіі |
Гісторыя вытворчасці | |
Канструктар: | ЦКИБ СОО |
Распрацаваны: | 1961 |
Вытворца: | СССР |
Гады вытворчасці: | з 1966 |
Усяго выпушчана: | больш 23000 |
Варыянты: | 2А28 «Гром» 2А41 «Паланіца» |
Характарыстыкі | |
Маса, кг: | 115 |
Даўжыня, мм: | 2180 |
Даўжыня ствала, мм: | 2117 |
Шырыня, мм: | 218 |
Вышыня, мм: | 322 |
Калібр, мм: | 73 |
Супрацьадкатная прылада: | Гідраўлічнае |
Вугал узвышэння: | -5..+30 |
Хуткастрэльнасць, выстралаў/хвіл: |
6..8 |
Пачатковая хуткасць снарада, м/с |
ПГ-9 — 400..665 ОГ-9 — 290 |
Прыцэльная далёкасць, м: | 765..1300 |
Максімальная далёкасць, м: |
4400 |
Від боезабеспячэння: | паўаўтаматычны |
Прыцэл: | 1ПН22 |
2А28 «Гром» — савецкая гладкаствольная гарматна-пускавая ўстаноўка. Распрацавана ў Тульскім цэнтральным канструктарска-даследчым бюро спартовай і паляўнічай зброі пад кіраўніцтвам Сіліна В.І., да прыняцця на ўзбраенне мела ўнутранае пазначэнне ТКБ-04.
Асноўным прызначэннем гарматы 2А28 з’яўляецца барацьба з браняванымі аб’ектамі такімі як танкі, самаходнымі ўсталёўкамі і іншай браняванай тэхнікай. Таксама гармата можа выкарыстоўвацца для прыгнечання жывой сілы праціўніка, накрытай у лёгкіх палявых хованках ці ў збудаваннях з цэглы[1].
Гармата 2А28 гладкаствольная. Для прадухілення адкату выкарыстоўваюцца гідраўлічныя супрацьадкатныя гарматы канцэнтрычнага тыпу. Для памяншэння загазаванасці баявога аддзялення замыканне і адмыканне канала ствала — клінавае. Аўтаматыка гарматы працуе на прынцыпе аддачы ствала. У канцы накату адбываецца выкіданне стрэлянай гільзы з каморы гарматы. Пры выхадзе з ладу поўаўтаматыкі у гармаце прадугледжаны рэжым ручнога зараджання[2]. Пры стрэле з гарматы адбываецца ўзгаранне электракапсуля стрэлу. Узгаранне вырабляецца ад бартавой сеткі баявой машыны. Прадугледжана таксама выкарыстанне дадатковай крыніцы сілкавання ў выглядзе генератара-дублёра[3].
Ствол гарматы 2А28 — манаблок[4]. Ствол ушрубаваны ў казённік, у якім усталяваны клінавая засаўка. Для ўтрымання засаўкі у адкрытым становішчы і выманні з каморы стрэляных гільзаў у казённіку ўсталяваныя выкідальнікі[5]. Пры гэтым гільзы з дапамогай адсякальніка накіроўваюцца ў спецыяльны гільзазбіральнік[6]. Для ажыццяўлення адкату гарматы падчас стрэлу і наступнага накату адкатных частак на 2А28 усталяваны гідранакатнік. Гідранакатнік складаецца з двух цыліндраў паміж якімі прапіхваецца вадкасць з дапамогай спецыяльнага поршня[7].
У наменклатуру боепрыпасаў уваходзяць стрэлы ПГ-9 (індэкс ГРАУ — 7П3) і стрэлы ОГ-15В (індэкс ГРАУ — 7П5)[8]. Стрэлы ПГ-9 складаюцца з дзвюх частак: гранаты з кумулятыўным зарадам і парахавога зарада. З дапамогай парахавога зарада граната выстрэльваецца з гарматы з хуткасцю 400 м/с, затым уключаецца рухавік гранаты, які разганяе яе да 665 м/с. Пры сутыкненні з цэллю граната прабівае браню накіраванай кумулятыўнай бруёй[9]. Пры вышыні цэлі 2 метра далёкасць прамога стрэлу гранатай ПГ-9 складае 765 метраў, а максімальная далёкасць 1300 метраў[1]. Для барацьбы з пяхотай праціўніка выкарыстоўваецца аскепкава-фугасны стрэл ОГ-15В з максімальнай далёкасцю 4400 метраў[8].
На базе гарматы 2А28 была распрацавана гармата 2А41 «Паланіца» з падоўжаным ствалом для ўсталёўкі ў даследчых баявых машынах пяхоты Аб'ект 768 і Аб'ект 681[10].