Armavia | |
Дата заснавання | 1996 |
---|---|
Штаб-кватэра | Ерэван, Арменія |
Кіраўніцтва | Норайр Белуян |
Armavia (арм.: Արմավիա) — былая авіякампанія, якая існавала ў перыяд з 1996 па 2013 гады. Яна была флагманам Армянскай авіяцыі, галоўны офіс кампаніі знаходзіўся на тэрыторыі міжнароднага аэрапорта Звартноц у горадзе Звартноц, Арменія, недалёка ад Ерэвана. Яна ажыццяўляла міжнародныя перавозкі пасажыраў з Ерэвана па кірунках у Еўропу і Азію.[1]
29 сакавіка 2013 года Armavia абвясціла аб рашэнні пачаць працэдуру банкруцтва[2] і прыпыніць дзейнасць 1 красавіка 2013 года. Усе рэйсы былі адменены з вечара 29 сакавіка 2013 года.[3]
Кампанія Armavia была створана ў 1996 годзе, але камерцыйныя рэйсы ў Расію і Турцыю пачаліся толькі ў 2001 годзе. У 2002 годзе быў створаны стратэгічны саюз з расійскай авіякампаніяй S7 Airlines, якая набыла 50 % акцый Armavia ў кампаніі «Чарнаморавія» пад назвай кампаніі «Aviafin», зарэгістраванай у Арменіі, але якая належыць кіраўніцтву авіякампаніі фізічным асобам S7. Пазней яны выкупілі дадатковыя 18 % акцый кампаніі Mika Armenia Trading, якая належала вядомаму армянскаму бізнесмену Міхаілу Багдасараву. Інвестыцыйны кантракт паміж S7 Airlines і Armavia быў падпісаны 14 сакавіка 2003 года, тады 68 % акцый Армавіі належала S7 Airlines, а астатнія 32 % — Mika Armenia Trading.
У 2003 годзе Armavia пераняла частку рэйсаў «Армянскіх авіяліній», якія збанкрутавалі. У 2005 годзе кампанія Mika Armenia Trading Міхаіла Багдасарава выкупіла 68 % акцый у S7 і стала галоўным акцыянерам Armavia са 100 % акцый кампаніі. У 2005 годзе авіякампанія перавезла 513 800 пасажыраў. Таваразварот за 2005 год склаў каля 90 мільёнаў долараў. У 2007 годзе авіякампанія перавезла 572 300 пасажыраў рэгулярнымі і чартарнымі рэйсамі, што на 21 % больш, чым у 2006 годзе.[4]
У 2010 годзе авіякампанія перавезла больш за 800 000 пасажыраў.[5]
21 красавіка 2011 года Armavia стала першай авіякампаніяй, якая ажыццявіла рэйс Sukhoi Superjet 100 з Ерэвана ў Маскву.
29 сакавіка 2013 года Armavia спыніла палёты і падала заяву аб банкруцтве пасля двух гадоў фінансавай дэпрэсіі.
Armavia заўсёды праяўляла зацікаўленасць у абслугоўванні Лос-Анджэлеса (Каліфорнія)[6] бесперасадачнымі рэйсамі з Ерэвана, але не раскрывала больш падрабязнай інфармацыі па гэтым пытанні. Ім таксама не хапала адпаведных самалётаў для палёту. Яны таксама мелі бесперасадачныя рэйсы ў Амстэрдам і Берлін.
Armavia заключыла дамовы аб сумесным карыстанні кодамі з наступнымі авіякампаніямі:
|
|
|
|
У лістападзе 2012 года флот Armavia складаўся з наступных самалётаў:[1][7]
Самалёт | Колькасць | Пасажыры | Заўвагі | |||
---|---|---|---|---|---|---|
C | Y | Разам | ||||
Airbus A319-100 | 1 | Выкарыстоўваўся ўрадам Арменіі | ||||
Airbus A320-200 | 2 | 8 | 156 | 164 | Адзін разбіўся падчас рэйса 967 | |
Boeing 737—500 | 3 | |||||
104 | 104 | |||||
Bombardier CRJ200LR | 3 | 6 | 44 | 50 | ||
Sukhoi Superjet 100 | 1 | |||||
98 | 98 | |||||
Як-42 | 1 | 27 | Выконваў VIP-рэйсы | |||
11 |
З 1 верасня 2007 года Armavia падпісала шматмільённае пагадненне з расійскім Sukhoi Civil Aircraft на пастаўку двух самалётаў Sukhoi Superjet 100-95LR да канца 2009 года. Згодна з пагадненнем, Armavia мела магчымасць набыць яшчэ два SuperJet 100-95LR у будучыні.[9] 19 красавіка 2011 года кампанія Armavia прыняла ў эксплуатацыю першы Sukhoi Superjet 100. Пры гэтым Armavia стала першай кампаніяй, якая пачала камерцыйнае выкарыстанне самалёта. 9 ліпеня 2012 года кампанія адмяніла заказ на пастаўку другога самалёта Sukhoi Superjet 100.[10]
7 жніўня 2012 года паведамлялася, што Armavia вырашыла вярнуць вытворцу пакінуты Sukhoi Superjet 100, спасылаючыся на праблемы надзейнасці.[11][12] 2 кастрычніка 2012 года авіякампанія пагадзілася вярнуць першы SSJ.[13]
3 мая 2006 года авіякампанія Armavia Airbus A320 (рэгістрацыя: EK-32009), якая выконвала рэйс 967 Armavia, упаў у Чорнае мора па маршруце Ерэван — Сочы, каля горада Сочы. Катастрофа са смяротным зыходам адбылася ў выніку сутыкнення з паверхняй у кіраваным палёце, у выніку якога загінулі ўсе 105 пасажыраў і 8 членаў экіпажа на борце. Самалёт быў цалкам разбураны пры ўдары з вадой. Крушэнне было выклікана неадэкватным кіраваннем капітанам пасля сыходу на другі круг пасля першай спробы заходу на пасадку. Фактарамі, якія спрыялі здарэнню, сталі адсутнасьць належнага кантролю параметраў зніжэння самалёта першым памочнікам і няправільная рэакцыя экіпажа на наступнае папярэджанне сістэмы папярэджання аб збліжэнні з зямлёй. Слабая бачнасць і надвор’е таксама спрыялі катастрофе.[14]