Datis Nuperrime — энцыкліка Папы Рымскага Пія XII, апублікаваная 5 лістапада 1956 года. У гэтай энцыкліцы Папа выказаў шкадаванне ў сувязі з сумнымі падзеямі ў Венгрыі і асуджае прымяненне гвалту. Назва паходзіць ад першых словаў дакумента, у перакладзе: У нядаўняй энцыкліцы (маецца на ўвазе Laetamur admodum).
Асноўнай прычынай публікацыі энцыклікі была рэакцыя на савецкую інтэрвенцыю ў Венгрыю і падаўлення венгерскага паўстання 1956. Усяго некалькі дзён таму Папа выдаў энцыкліку Laetamur admodum, у якой ён выказаў надзею на ўстанаўленне міру, справядлівасці і свабоды ў гэтай краіне. Гэтая надзея згасла пасля навін аб уварванні замежнай арміі. Папа прызнае, што аплаквае і асуджае гэтыя трагічныя падзеі. Спасылаючыся на біблейскую гісторыю пра Каіна і Авель, напісаў: «Кроў венгерская нацыя заклікае да Бога!». Дала Папа выказаў меркаванне, што сацыяльны парадак не павінен будавацца на кровапраліцці, таму што сапраўдны свет заўсёды грунтуецца на прынцыпах справядлівасці, свабоды і міру. Ён выказаў надзею на тое, што палітыкі пакладуць канец несправядлівасці і злачынстваў. Пій XII сказаў, што моліцца за ахвяраў і заклікаў да малітвы ўсіх каталікоў.
Гэта апошняя і самая сумная з трох энцыклік Пія XII пра сітуацыю ў Венгрыі ў 1956 годзе. Раней былі выдадзеныя Luctuosissimi Eventus і Laetamur admodum. Яны выразам вялізнага цікавасці Папы да падзеяў у камуністычных краінах, асабліва да лёсу мясцовых цэркваў і вернікаў. Гэтыя і іншыя дакументы падкрэсліваюць не толькі барацьба Апостальскай Сталіцы з камуністычнай сістэмай, якую Пій XII визнанив адным з найбуйнейшых ворагаў хрысціянства, але і вялікую занепакоенасць Папы лёсам сваёй заняволенай паствы. Яны маюць вялікае маральнае значэнне, асабліва ўлічваючы частае маўчанне дэмакратычных краін Захаду да падзеяў у камуністычных краінах.