GNU General Public License (скарочана GNU GPL або проста GPL, Агульная грамадская ліцэнзія GNU) — гэта ліцэнзія на свабоднае праграмнае забеспячэнне, якая гарантуе карыстальнікам свабоду выкарыстання, вывучэння, распаўсюджвання і мадыфікацыі праграмнага забеспячэння.[1] Ліцэнзія была напісана заснавальнікам Фонду свабоднага праграмнага забеспячэння Рычардам Столманам для праекта GNU. Ліцэнзія GNU GPL з’яўляецца капілефт-ліцэнзіяй, гэта азначае, што любая вытворная праца павінна распаўсюджвацца на тых жа або эквівалентных умовах. Існуе менш абмежавальная ліцэнзія Lesser General Public License (GNU LGPL). Яшчэ менш абмежаванняў накладаюць дазвольныя ліцэнзіі на праграмнае забеспячэнне, такія як ліцэнзіі BSD, MIT і Apache.
Ліцэнзія GPL была напісана Рычардам Столманам у 1989 годзе для выкарыстання з праграмамі, выпушчанымі ў рамках праекта GNU. Першапачатковая GPL была заснавана на ліцэнзіях GNU Emacs,[2] GNU Debugger і GNU C Compiler.[3] Гэтыя ліцэнзіі ўтрымлівалі падобныя палажэнні да сучаснай GPL, аднак былі спецыфічнымі для кожнай праграмы, што рабіла іх несумяшчальнымі.[4] Мэта Столмана складалася ў тым, каб стварыць адну ліцэнзію, якую можна было б выкарыстоўваць для любога праекта.
Другая версія ліцэнзіі (GPLv2) была выпушчана ў 1991 годзе. Аднак GPLv2 дазваляла выкарыстоўваць праграмнае забеспячэнне спосабамі, якія супярэчаць мэтам ліцэнзіі.[5] Версія GPLv3 была распрацавана для вырашэння гэтай праблемы і была афіцыйна выпушчана 29 чэрвеня 2007 года.[6]
Умовы ліцэнзіі павінны быць даступныя кожнаму, хто атрымлівае копію твора, да якога прыменена GPL («ліцэнзіят»). Любы ліцэнзіят, які прытрымліваецца палажэнняў і ўмоў, атрымлівае дазвол на змяненне працы, а таксама на капіраванне і распаўсюджванне працы або любой вытворнай версіі. Ліцэнзіят мае права спаганяць плату за гэтую паслугу або рабіць гэта бясплатна. Гэты пункт адрознівае GPL ад ліцэнзій на праграмнае забеспячэнне, якія забараняюць камерцыйнае распаўсюджванне. Фонд свабоднага праграмнага забеспячэння сцвярджае, што свабоднае праграмнае забеспячэнне не павінна накладваць абмежаванні на камерцыйнае выкарыстанне[7], а GPL прама сцвярджае, што творы GPL могуць быць прададзены любой цаной.
GPL дадаткова сцвярджае, што дыстрыб’ютар не можа накладаць далейшыя абмежаванні на правы, прадастаўленыя GPL. Гэта забараняе такія дзеянні, як распаўсюджванне праграмнага забеспячэння ў адпаведнасці з пагадненнем аб неразгалошванні або кантрактам.
Пры выключна прыватным выкарыстанні — без продажу і распаўсюджвання — код праграмнага забеспячэння можа быць зменены, а яго часткі выкарыстаны паўторна без неабходнасці публікацыі зыходнага кода. Для продажу або распаўсюджвання канчатковым карыстальнікам павінен быць даступны ўвесь зыходны код, у тым ліку любыя змены і дапаўненні кода — у такім выпадку ліцэнзія выкарыстоўваецца, каб гарантаваць, што канечныя карыстальнікі захаваюць свабоды GPL.[8]
GPL была распрацавана як ліцэнзія, а не кантракт.[9] Юрыдычнае адрозненне паміж ліцэнзіяй і кантрактам з’яўляецца важным у некаторых юрысдыкцыях агульнага права: кантракты рэгулююцца дагаворным правам, у той час як ліцэнзіі рэгулююцца законам аб аўтарскім праве. Аднак гэтае адрозненне не карысна ў многіх юрысдыкцыях, дзе няма адрозненняў паміж кантрактамі і ліцэнзіямі.[10]
У красавіку 2017 года федэральны суд ЗША пастанавіў, што ліцэнзія на адкрыты зыходны код з’яўляецца кантрактам, які падлягае выкананню.[11]
Першае вядомае парушэнне GPL адбылося ў 1989 годзе, калі NeXT пашырыла кампілятар GCC для падтрымкі Objective-C, але не апублікавала змены.[12] Пасля запыту яны стварылі публічны патч. Ніякіх прававых наступстваў за гэта парушэнне не адбылося.[13]
У 2002 годзе MySQL AB падала ў акруговы суд ЗША на кампанію Progress NuSphere за парушэнне аўтарскіх правоў. NuSphere выкарыстала код MySQL, ліцэнзаваны GPL, у праграме NuSphere Gemini без захавання ліцэнзіі. Пасля папярэдняга слухання 27 лютага 2002 г. бакі правялі перамовы і ў выніку падпісалі пагадненне. Пасля слухання Фонд свабоднага праграмнага забеспячэння пракаментаваў, што «суддзя дала зразумець, што лічыць GNU GPL ліцэнзіяй, якая мае законную сілу».
6 верасня 2006 г. праект gpl-violations.org перамог у судовым працэсе супраць D-Link Germany GmbH: D-Link выкарыстала часткі ядра Linux у іх прыладах захоўвання даных.[14] У рашэнні гаварылася, што GPL з’яўляецца сапраўдным, юрыдычна абавязковым і мае сілу ў нямецкім судзе.[15]
11 снежня 2008 года Фонд свабоднага праграмнага забеспячэння падаў у суд на Cisco Systems за парушэнне аўтарскіх правоў на праграмныя пакеты coreutils, readline, Parted, Wget, GNU Compiler Collection, binutils і GNU Debugger яе падраздзяленнем Linksys, якія Linksys распаўсюджвае ў сваіх бесправадных маршрутызатарах. Пасля шасці гадоў неаднаразовых скаргаў з боку фонду і адсутнасць дзеянняў з боку Linksys, Фонд свабоднага праграмнага забеспячэння прыцягнуў Cisco да суда. Cisco ўрэгулявала справу праз шэсць месяцаў, пагадзіўшыся прызначыць дырэктара па бясплатным праграмным забеспячэнні для Linksys, паведаміць атрымальнікам прадуктаў Linksys аб іх правах у адпаведнасці з GPL, зрабіць зыходны код праграм фонда свабодна даступным на вэб-сайце, а таксама зрабіць грашовы ўнёсак у фонд.[16]
20 ліпеня 2021 года распрацоўшчыкі шахматнага рухавіка з адкрытым зыходным кодам Stockfish падалі ў суд на стваральніка шахматнага праграмнага забеспячэння ChessBase за парушэнне ліцэнзіі GPLv3.[17] Сцвярджалася, што Chessbase унесла толькі нязначныя змены ў код Stockfish і прадала новыя рухавікі сваім кліентам.[18] Кампанія ChessBase парушыла ліцэнзію, не распаўсюджваючы гэтыя прадукты як бясплатнае праграмнае забеспячэнне ў адпаведнасці з GPL. Праз год, 7 лістапада 2022 года, абодва бакі дасягнулі пагаднення і спынілі спрэчку. ChessBase абавязалася не прадаваць прадукты, якія змяшчаюць код Stockfish, і праінфармаваць аб гэтым сваіх кліентаў паведамленнем на сваіх вэб-старонках. Аднак праз год ліцэнзія Chessbase была адноўлена. Кампанія Stockfish не патрабавала кампенсацыі шкоды або фінансавай кампенсацыі.[19]
{{cite journal}}: Шаблон цытавання journal патрабуе |journal= (даведка)