«In taberna» (лац.: У карчме) — адна з самых знакамітых сярэднявечных застольных песняў на лацінскай мове, была напісана каля 1160 года. 196 песня ў кодэксе Carmina Burana, найвялікшым зборніку паэзіі вагантаў. Паколькі паэзія вагантаў збольшага ананімная, дакладна вызначыць аўтарства In Taberna не прадстаўляецца магчымым. Тэкст песні распавядае пра няўстрымнае вяселле ў карчме, гульнях і п’янстве. Апавяданне вядзецца ад асобы распаведніка і скаладаецца з некалькіх частак: уступ, затым апісваецца гульня ў косткі, далей кажуцца чатырнаццаць тостаў, у тым ліку за зняволеных, хрысціян, блудніц, лясных разбойнікаў і папу рымскага. Далей ідзе пералічэнне 26 розных саслоўяў, прафесій, узростаў, характараў людзей, якіх можна сустрэць у карчме. У канцы кажуць пра заняпад п’яніц, але выснова следуе такая, што менавіта праз сваё «змірэнне» яны будуць прылічаны да праведнікаў. Балада мае шэраг варыянтаў мелодый, якія слаба адрозніваюцца паміж сабой і перакладзена на некалькі моваў, у тым ліку беларуская, украінская, нямецкая, англійская, руская і г.д.
In taberna
In taberna quando sumus, Quidam ludunt, quidam bibunt, Primo pro nummata vini; Octies pro fratribus perversis, Bibit hera, bibit herus, Bibit pauper et egrotus, Parum durant sex nummate, |
У розны час песню выконвалі і перапрацоўвалі наступныя выканаўцы:
а таксама шэраг іншых.