Галактыка | |
![]() | |
Гісторыя даследавання | |
---|---|
Адкрывальнік | Льюіс Свіфт |
Дата адкрыцця | 17 верасня 1885 |
Абазначэнні | NGC 262, UGC 499, Z 501.20, Mrk 348, PGC 2855 |
Наглядальныя даныя (Эпоха J2000.0) |
|
Тып | Sa/Sb[1] |
Прамое ўзыходжанне | 00гадз 48мін 47,1с |
Схіленне | +31° 57′ 27″ |
Чырвонае зрушэнне | +0,01514 |
Адлегласць |
200 млн св. гадоў 62,5 Мпк[1] |
Бачная зорная велічыня mV | 13,1 |
Фатаграфічная зорная велічыня mB | 14,0 |
Бачныя памеры | 1,1' × 1,1' |
Паверхневая яркасць | 13,2 |
Сузор’е | Андрамеда |
Фізічныя характарыстыкі | |
Уласцівасці | Сейфертаўская галактыка |
NGC 262 — цьмяная галактыка ў сузор’і Андромеды, бачная амаль плазам. Гэты аб’ект уваходзіць у лік пералічаных у арыгінальнай рэдакцыі «Новага агульнага каталога».
NGC 262 з'яўляецца спіральнай галактыкай. Мае актыўнае ядро, якое адносіцца да класа Сейфертаўскіх 2-га тыпу (Seyfert 2). Цэнтральная частка галактыкі выпрамяняе ў шырокім спектры электрамагнітных хваль. Назіранні на радыётэлескопах VLBA і Effelsberg у 1997—2000 гадах паказалі, што вобласць, непасрэдна блізкая да ядра, з'яўляецца крыніцай зменнага радыёвыпрамянення, што мае мазерную прыроду. Умовы для адукацыі мазера ствараюцца за кошт сутыкнення рэчыва рэлятывісцкіх джэтаў, што б'юць з ядра, з аблокамі малекульнага газу ў каляядравай вобласці[1]. Галактыка мае велізарнае гало з нейтральнага вадароду памерам 115×175 кпк, паходжанне якога выклікана, напэўна, гравітацыйным узаемадзеяннем з галактыкай-кампаньёнам NGC 266, якія размяшчаюцца на небе ў 30′ ад NGC 262[2].