Rhododendron viscosum | |||||||||||||||||
Батанічная ілюстрацыя з кнігі Джона Тэры «New York state flora» (1843) | |||||||||||||||||
Навуковая класіфікацыя | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||
Міжнародная навуковая назва | |||||||||||||||||
Сінонімы | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
|
Rhododéndron viscósum — лістападны куст, від роду Pentanthera секцыі Pentanthera падсекцыі Pentanthera[1] роду рададэндран (Rhododendron) сямейства верасовыя (Ericaceae).
Выкарыстоўваецца ў якасці дэкаратыўнай садовай расліны і ў селекцыйных праграмах пры стварэнні сартоў зімаўстойлівых лістападных рададэндранаў.
Усходняя частка Паўночнай Амерыкі (Мэн, Паўднёвая Караліна, Пенсільванія, Фларыда, Тэхас, Масачусетс). Расце на балотах, на прыбярэжных раўнінах і забалочаных участках у гарах[2].
Лістападны куст вышынёй 1,5-3 м. Крона густая, шырокая. Гадавы прырост 7-8 см.
Галіны нераўнамерна-мутоўкавыя. Маладыя парасткі, асабліва блізу верхавіны, густа пакрытыя дробнымі шчацінкамі. Зімовыя пупышкі яйкападобныя, карычневыя, з 8-12 яйкападобнымі апушанымі лускавінкамі.
Лісце яйкападобныя, яйкападобна-эліптычныя або даўгавата-ланцэтападобныя, даўжынёй 2-6 см, шырынёй 0,7-2,0 см, вострыя або тупаватыя, да аснавання клінавата-звужаныя, па краі раснічастыя, зверху цёмна-зялёныя, звычайна голыя, знізу светла-зялёныя, па сярэдняй жылцы пакрытыя дробнымі шчацінкамі. Хвосцікі даўжынёй 1-3 мм, грубаваласістыя.
Кветкі групамі па чатыры, распускаюцца пасля поўнага развіцця лісця. Вяночак белы або ружовы, каля 3 см у дыяметры, варонкападобны, звонку дробназалозісты, з цыліндрычнай, слаба пашыранай дагары трубкай даўжынёй 1,5-2,5 см, прыкладна ў паўтары разы больш доўгай, чым даўгавата-яйкападобныя, завостраныя долі адгіну. Кветаножкі даўжынёй 0,5-1,0 см, апушаныяі залозава-шчаціністыя. Чашачка вельмі маленькая, долі залозава-раснічастыя. Тычынак пяць, яны нашмат даўжэй вяночка, ніткі іх апушаныя на 2⁄3 даўжыні. Завязь шчаціністая і нярэдка залозавая. Слупок даўжэй тычынак, ад аснавання да сярэдзіны пакрыты дробнымі шчаціністымі валасінкамі, блізу лычыкі часам пурпурныя. Водар прыемны, моцны.
Цвіце ў чэрвені — жніўні.
Плады — каробачкі, спеюць у кастрычніку[2][3].
Від у культуры з 1734 года. Шырока выкарыстоўваецца ў селекцыі[2].
Вытрымлівае паніжэнні тэмпературы да −29 °С[1]