Ёхан Кып | |
---|---|
Дата нараджэння | 9 лістапада 1874[1] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 21 кастрычніка 1970[1] (95 гадоў) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Дзеці | Endel Kõpp[d] |
Род дзейнасці | багаслоў, гісторык, выкладчык універсітэта, палітык |
Месца працы | |
Альма-матар | |
Партыя | |
Член у | |
Узнагароды | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Ёхан Кып (эст.: Johan Kõpp; 28 кастрычніка 1874 (9 лістапада 1874), Холдрэ — 21 кастрычніка 1970) — эстонскі лютэранскі тэолаг, гісторык.
Вывучаў тэалогію ў Імператарскім універсітэце ў Дэрпце. У 1906 годзе здаваў там кандыдацкі экзамен. Затым да 1909 года працаваў настаўнікам гімназіі ў Пярну.
З 1909 па 1922 г. Кып быў пробашчам у Лаіузэ. З абвяшчэннем незалежнасці Эстоніі ў 1918 годзе прымаў актыўны палітычны ўдзел. У 1919/20 г. Кып быў членам Устаноўчага сходу Эстонскай рэспублікі. З 1932 па 1937 гады ён быў членам Таварыства ўнутранай аховы ўзброеных сіл Эстоніі. З 1940 года быў членам Дзяржаўнага савета.
Кып быў адным з вядучых тэолагаў і гісторыкаў міжваеннага перыяду ў Эстоніі. З 1916 па 1939 год і з 1941 па 1944 гады быў прафесарам тэалогіі ў Тартускім універсітэце. У 1923—1928 гадах — прарэктар, у 1928—1937 гадах — рэктар універсітэта. З 1914 па 1921 год Кып быў старшынёй Эстонскага літаратурнага таварыства, а з 1929 па 1934 год — намеснікам старшыні Эстонскага навуковага таварыства. Таксама займаў шмат іншых грамадскіх пасад і быў актыўным гісторыкам.
У 1939 годзе быў абраны біскупам і кіраўніком Эстонскай евангелічна-лютэранскай царквы. Перад савецкай акупацыяй Эстоніі ён уцёк у эміграцыю ў Швецыю ў 1944 годзе. Адтуль ён кіраваў царкоўнай працай лютэранскіх ссыльных. У 1957 годзе быў прызначаны арцыбіскупам Эстонскай лютэранскай царквы ў выгнанні (пазней — Эстонскай евангелічна-лютэранскай царквы за мяжой).
Кып пакінуў пасаду ў 1964 годзе па прычыне ўзросту. Памёр у эміграцыі ў Швецыі ў сталым узросце.