Іаган Бернулі

Іаган I Бернулі
ням.: Johann Bernoulli
Іаган Бернулі (1667—1748)
Іаган Бернулі (1667—1748)
Дата нараджэння 27 ліпеня (6 жніўня) 1667[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 1 студзеня 1748(1748-01-01)[1][2][…] (80 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Бацька Nicholas Bernoulli[d]
Маці Margaretha Schoenauer[d]
Жонка Dorothea Falkner[d][4]
Дзеці Nicolaus II Bernoulli[d], Данііл Бернулі[6], Johann II Bernoulli[d] і Anne Catherine Bernoulli[d][7]
Род дзейнасці матэматык, фізік, навуковы работнік, урач, выкладчык універсітэта, навуковец
Навуковая сфера Матэматыка, механіка
Месца працы Гронінгенскі (Галандыя) (з 1695) і Базельскі (з 1705) універсітэты
Альма-матар
Навуковы кіраўнік Якаб Бернулі[9] і Nikolaus Eglinger[d][8]
Вядомыя вучні

Леанард Эйлер
Данііл Бернулі

Гіём Лапіталь
Член у
Узнагароды

член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] (1712)
Подпіс Выява аўтографа
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Бернулі.

Іаган Бернулі (ням.: Johann Bernoulli, 27 ліпеня 1667, Базель — 1 студзеня 1748, там жа) — швейцарскі матэматык і механік, самы знакаміты прадстаўнік сямейства Бернулі, малодшы брат Якаба Бернулі, бацька Данііла Бернулі. Адзін з першых распрацоўшчыкаў матэматычнага аналізу, пасля смерці Ньютана — лідар еўрапейскіх матэматыкаў. Замежны член Парыжскай (1699), Берлінскай (1701), Пецярбургскай (1725) акадэмій навук і Лонданскага Каралеўскага таварыства (1712).

Зноскі

  1. ↑ а б MacTutor History of Mathematics archive — 1994. Праверана 22 жніўня 2017.
  2. ↑ а б Johannes Bernoulli — 2009.
  3. ↑ Catalogus Professorum Academiae Groninganae — 2014. Праверана 12 лістапада 2019.
  4. ↑ а б в г д MacTutor History of Mathematics archive — 1994.
  5. ↑ Find a Grave — 1996.
  6. ↑ Berry A. A Short History of Astronomy — London: John Murray, 1898.
  7. ↑ Geni.com — 2006.
  8. ↑ а б в Матэматычная генеалогія — 1997.
  9. ↑ Матэматычная генеалогія — 1997. Праверана 8 жніўня 2016.

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • БЭ ў 18 тамах. Т.3, Мн., 1996, С.121

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]