У міжсезонне 2003 года Акінфееў праходзіў зборы з асноўным складам ЦСКА ў Ізраілі, дзе, на думку газеты «Спорт-Экспресс», дзякуючы ўпэўненай, не па гадах сталай гульнёй вырабіў фурор і выглядаў мацней за Мандрыкіна[5].
Першы свой матч на дарослым узроўні правёў 29 сакавіка 2003 года за ЦСКА ў 1/8 фіналу кубка РФПЛ супраць пецярбурскага «Зеніта» на стадыёне Пятроўскі. Ён выйшаў на другі тайм замест Дзмітрыя Крамарэнкі і адгуляў свой адрэзак «на нуль», прадэманстраваўшы здольнасць трымаць сябе ў руках і добрую рэакцыю[6].
У Прэм’ер-лізе Акінфееў дэбютаваў 31 мая таго ж года. ЦСКА на выездзе сустракаўся з самарскім клубам «Крылы Саветаў» і атрымаў перамогу з лікам 2:0[7], а сам Ігар адбіў пенальці на апошніх хвілінах сустрэчы ад лідара клуба Андрэя Каракі. Паводле вынікаў сустрэчы Акінфееў быў прызнаны найлепшым іграком матча[8].
У гэтым жа сезоне Ігар правёў адзін матч у еўракубках. Дэбют маладога варатара адбыўся 30 ліпеня супраць македонскага клуба «Вардар», гульня скончылася паразай масквічоў з лікам 1:2[9]. На думку Рыната Дасаева Акінфееў у прапушчаных мячах быў не вінаваты[10].
У сезоне 2004 года Акінфееў правёў за зборную Расіі адзін таварыскі матч, супраць зборнай Нарвегіі. 28 красавіка ў дзень гульні Ігару было 18 гадоў і 20 дзён, такім чынам, варатар стаў самым маладым дэбютантам ў зборнай Расіі за ўсю яе гісторыю. Гульня скончылася з лікам 3:2 на карысць скандынаваў[11]. Улетку 2004 года Ігар прыняў удзел у чэмпіянаце Еўропы, на якім ён стаў самым маладым іграком сярод усіх заяўленых, аднак стаў адзіным футбалістам, хто так не выйшаў на поле ў складзе расійскай каманды.
Расія
Медыяфайлы на Вікісховішчы
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Ігар Уладзіміравіч Акінфееў
