Ізмаіл Іванавіч Сразнеўскі | |
---|---|
руск.: Измаил Срезневский | |
Дата нараджэння | 1 (13) чэрвеня 1812[1] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 9 (21) лютага 1880[1] (67 гадоў) ці 1880[2][3] |
Месца смерці | |
Грамадзянства | |
Бацька | Ivan Sreznevsky[d][4][1] |
Дзеці | Olga Sreznevskaya[d][5], Boris Sreznevsky[d], Vladimir Sreznevsky[d][6], Vyacheslav Sreznevsky[d] і Vsevolod Sreznevsky[d][7] |
Род дзейнасці | лексікограф, мовазнавец |
Навуковая сфера | філалогія і славістыка |
Месца працы | |
Альма-матар | |
Вядомыя вучні | Іван Аляксандравіч Бадуэн дэ Куртэнэ, Vladimir Ivanovich Lamansky[d], Пыпін Аляксандр Мікалаевіч, Антон Сямёнавіч Будзіловіч, Мікалай Гаўрылавіч Чарнышэўскі, Дзмітрый Іванавіч Пісараў і Міхаіл Іванавіч Сухамлінаў |
Член у | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Ізмаіл Іванавіч Сразнеўскі[8] (1 (13) чэрвеня 1812, Яраслаўль, Расійская імперыя — 1880, Санкт-Пецярбург) — расійскі філолаг-славіст, этнограф, акадэмік Пецярбургскай АН (1851).
Працы па рускай мове, археалогіі, бібліяграфіі, методыцы выкладання мовы, этнаграфіі славянскіх народаў, гісторыі старажытнарускай літаратуры; даследаваў помнікі славянскай пісьменнасці. Асноўная праца «Материалы для словаря древнерусского языка по письменным памятникам» (т. 1-3, 1893—1912).