Інсулін (ад лац.: Insula — востраў) — гармон пепціднай прыроды, утвараецца ў бэта-клетках астраўкоў Лангерганса падстраўнікавай залозы. Аказвае ўплыў на абмен практычна ва ўсіх тканках. Асноўнае дзеянне інсуліну заключаецца ў зніжэнні канцэнтрацыі глюкозы ў крыві.
Інсулін павялічвае пранікальнасць плазматычных мембран для глюкозы, актывуе ключавыя ферменты гліколіза, стымулюе ўтварэнне ў печані і цягліцах з глюкозы глікагену, узмацняе сінтэз тлушчаў і бялкоў. Акрамя таго, інсулін душыць актыўнасць ферментаў, якія расшчапляюць глікаген і тлушчы. Гэта значыць, акрамя анабалічнага дзеяння, інсулін валодае таксама і антыкатабалічным эфектам.
Парушэнне сакрэцыі інсуліну з прычыны дэструкцыі бэта-клетак — абсалютная недастатковасць інсуліну — з’яўляецца ключавым звяном патагенезу цукровага дыябету 1-га тыпу. Парушэнне дзеяння інсуліну на тканкі — адносная інсулінавыя недастатковасць — мае важнае месца ў развіцці цукровага дыябету 2-га тыпу.
{{cite journal}}
: Папярэджанні CS1: розныя назвы: authors list (спасылка)