1. | Малітва рускіх (1816—1833) |
2. | Божа, Цара беражы! (1833—1917) |
3. | Рабочая Марсельеза (1917) |
4. | Інтэрнацыянал (1917—1944) |
5. | Гімн СССР (1944—1991) |
6. | Патрыятычная песня (1991—2000) |
7. | Гімн Расіі (з 2000) |
Інтэрнацыянал (фр.: L’Internationale, лац.: inter — паміж і natio — нацыя, народ) — міжнародны пралетарскі гімн, партыйны гімн КПСС, КПБ і іншых камуністычных партый.
Тэкст быў напісаны Э. Пацье ў 1871, апублікаваны ў 1887; музыка П. Дэгейтэра (1888).
Гімн быў упершыню выкананы 23 чэрвеня 1888 гады лiльскiм хорам працоўных харавога таварыства «Ліра працаўнікоў» на свяце гандляроў газет і ў тым жа году выдадзены ў Ліле асобнай улёткай тыражом 6 000 асобнікаў (выдавец Бальдадзюк). З пачатку 1890-х гг. «Інтэрнацыянал» хутка распаўсюдзіўся сярод працоўных акруг Паўночнай Францыі і Бельгіі, а пасля 1-га кангрэса 2-га Інтэрнацыяналу (Парыж) — за межы Францыі і Бельгіі і стаў гучаць у якасці міжнароднага гімна рэвалюцыйнай барацьбы пралетарыята.
У 1894 годзе французскі сацыяліст Гаселен быў асуджаны да турэмнага зняволення за 2-е музычнае выданне «Інтэрнацыяналу» (нагодай для рэпрэсіі паслужыла 5-я страфа «Інтэрнацыяналу», сугучная антымілітарыстычнай кампаніі, якая праводзілася 1-м Інтэрнацыяналам). Першыя пераклады тэксту «Інтэрнацыяналу» з’явіліся ў 1890-х гг. Пачатак сусветнаму распаўсюду «Інтэрнацыяналу» і перакладу яго тэксту на мовы амаль усіх народаў свету паклала Вялікая Кастрычніцкая сацыялістычная рэвалюцыя. Музыка «Інтэрнацыяналу» атрымала другое гістарычнае жыццё ў новай харавой рэдакцыі і са злёгку змененай мелодыяй, якая склалася на рускай глебе ў першыя гады Савецкай улады.
Апроч П. Дегейтера, французскі тэкст «Інтэрнацыяналу» паклаў на музыку кампазітар-аматар французскі сацыяліст П. Форэ ў 1890-х гг.; яго мелодыя «Інтэрнацыяналу», малавядомая ў Францыі, была распаўсюджана ў 1903—1906 гг. сярод чэшскіх працоўных.
Тэкст прыпева «Інтэрнацыяналу» на рускай мове быў апублікаваны ў № 1 ленінскай «Іскры» ў снежань 1900 гады. Агульнапрыняты рускі тэкст «Інтэрнацыяналу» створаны ў 1902 годзе А. Я. Коцем і надрукаваны (не цалкам) у лонданска-жэнеўскім часопісе «Жыццё» (1902, № 5). Рускі тэкст (уяўлялы пераклад 1-й, 2-й і 6-й строф) пад уздзеяннем ленінскіх ідэй набыў самабытны характар, адказваючы баявым задачам новага этапу рускага рэвалюцыйнага руху. Нароўні з бальшавіцкімі газетамі і часопісамі, складанкамі рэвалюцыйных песень «Інтэрнацыянал» цытаваўся больш за ў паўмільёне дакастрычніцкіх улётак і пракламацый. У артыкуле В. І. Леніна «Яўгеній Пацье» («Праўда», 3 студзеня 1913) ахарактарызавана сусветна-гістарычнае значэнне «Інтэрнацыяналу». Аўтар «Інтэрнацыяналу» названы «…адным з самых вялікіх прапагандыстаў пасродкам песні». Пачынаючы з IV з’езда РСДРП (1906 год) «Інтэрнацыянал» становіцца агульнапрызнаным партыйным гімнам рускай рэвалюцыйнай сацыял-дэмакратыі. На адкрыцці III Усерасійскага з’езду Саветаў 10 студзеня (23) 1918 гады «Інтэрнацыянал» выконваўся як Дзяржаўны гімн Рэспублікі.
У 1944 годзе ў сувязі са сцвярджэннем новага Дзяржаўнага гімна Савецкага Саюза пленум ЦК УКП(б) пастанавіў: «…захаваць гімн „Інтэрнацыянал“, як гімн Усесаюзнай Камуністычнай партыі (бальшавікоў)».
«Інтэрнацыянала» на беларускую пераклалі Янка Купала і Андрэй Александровіч[1].
Вставай, проклятьем заклеймённый, |
Паўстань, пракляццем катаваны. |