Ірвінг Ленгмюр | |
---|---|
Irving Langmuir | |
![]() | |
Дата нараджэння | 31 студзеня 1881[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 16 жніўня 1957[3][1][…] (76 гадоў) |
Месца смерці | |
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | фізік, хімік, навуковы работнік, метэаролаг |
Навуковая сфера | хімія |
Месца працы | |
Альма-матар | |
Навуковы кіраўнік | Вальтэр Герман Нернст[5] |
Вядомы як | Стваральнік ізатэрмы адсорбцыі Ленгмюра і буйны даследчык у фізіка-хіміі паверхневым з'явам |
Член у | |
Узнагароды |
Фарадэеўская лекцыя[d] (1939) ![]() прэмія Уіларда Гібса[d] (1930) медаль Перкіна (1928) медаль Х’юза (1918) Медаль Фарадэя[d] (1944) прэмія Румфарда[d] (1920) прэмія Джона Карты[d] (1950) медаль Холі[d] (1934) медаль Франкліна[d] (1934) замежны член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] (27 чэрвеня 1935) William H. Nichols Medal[d] (1920) William H. Nichols Medal[d] (1915) медаль Джона Скота[d] (1937) |
![]() |
Ірвінг ЛЕНГМЮР (Irving Langmuir; 31 студзеня 1881, Нью-Ёрк, ЗША — 16 жніўня 1957) — амерыканскі фізік і фізікахімік. Член Нацыянальнай АН ЗША (1918).
Скончыў Калумбійскі ўніверсітэт (1903), Гётынгенскі ўніверсітэт (1906). 3 1909 у лабараторыі кампаніі «Джэнерал электрык» (у 1932 — 50 дырэктар).
Навуковыя працы па вывучэнні тэрмічных эфектаў у газах, тэрмаіоннай эмісіі, хімічных рэакцый пры высокіх тэмпературах і нізкім ціску, паверхневых з’яў (адсорбцыя, монамалекулярныя слаі і інш.). Атрымаў малекулярны вадарод і распрацаваў працэс зваркі металаў у яго полымі (1911). Прапанаваў формулу для шчыльнасці эмісійнага току (1913; формула Ленгмюра), ураўненне ізатэрмы адсорбцыі (ізатэрма Ленгмюра).
Нобелеўская прэмія па хіміі 1932.