Іслам у Казахстане — самая пашыраная рэлігія сярод веруючага насельніцтва Рэспублікі Казахстан. Мусульмане складаюць 70 % насельніцтва паводле перапісу 2009 года[1].
Пранікненне іслама на тэрыторыю сучаснага Казахстана адбывалася цягам некалькіх стагоддзяў, пачынаючы з паўднёвых рэгіёнаў.
Па некаторых дадзеных, першым штуршком да шырання ісламу стала Талаская бітва 751-га года. Пры якой цюркі Тюргешскага каганата, з'яднаўшыся з войскамі Абасідскага халіфата, здабылі перамогу над войскамі танскага Кітая. Перамога ў бітве, спыніла экспансію кітайскай імперыі Тан на захад, і дазволіла ісламу зацвердзіцца сярод аселага насельніцтва Сямірэчча і на Сырдар'і да канца Х стагоддзя.
Іслам быў зацверджаны ў якасці дзяржаўнай рэлігіі ў дзяржаве Караханідаў у канцы X стагоддзя. Па меры пашырэння ханства Чынгізхана шыранне ісламу замарудзілася, бо традыцыйнай рэлігіяй цюрк было тэнгрыянства. Але іслам працягваў шырыцца ў наступныя стагоддзі. Так іслам прынялі ханы Залатой Арды Берке (1255—1266) і Узбек (1312—1340). У той перыяд сярод цюркаў быў моцны ўплыў суфійскага духавенства. Велізарны ўнёсак у прапагандзе ісламу сярод усіх цюркамоўных народаў рэгіёна ўнёс заснавальнік суфійскага ордэна Ясавія Хаджа Ахмет Ясаўі, які памёр у 1166 годзе ў горадзе Туркестан.
У наш час асноўная маса казахскага насельніцтва лічаць сябе мусульманамі і выконвае ў той ці іншай меры хоць бы частку абрадаў. Прыкладам, абрад абразання (сундзет) здзяйсняе пераважная частка казахаў, пахаванне па мусульманскіх абрадах здзяйсняюць амаль усе казахі. Нароўні з ісламам сярод веравалых казахаў захоўваюцца і некаторыя звычаі даісламскага перыяду, у прынцыпе не супярэчныя ісламу. Хлопчыкам пакідаюць насіць айдар, чуб. Ёсць абрады тусау-кесу (абразання пут), абрады адразання валасоў па дасягненні нованароджанымі малымі веку 40 дзён. Часцяком можна пачуць як казахі часам выкарыстоўваюць слова «Тәңір», «Кудай» як сінонім слова Алах.