Абалонка (архітэктура)

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Абалонка.

Абало́нка — прасторавая канструкцыя, абмежаваная 2 крывалінейнымі паверхнямі, адлегласць паміж якімі (таўшчыня абалонка) малая ў параўнанні з астатнімі памерамі. Выкарыстоўваюць для перакрыцця будынкаў і збудаванняў з вялікімі пралётамі.

У выглядзе купалоў з'явіліся ў архітэктуры Старажытнай Грэцыі і Рыма, Візантыі. У сучаснай архітэктуры ў залежнасці ад геаметрыі паверхні адрозніваюць абалонкі: дадатнай (сферычныя, эліпсоідныя), нулявой (цыліндрычныя, канічныя) і адмоўнай (гіпербалічныя) крывізны.

Бываюць тонка- і таўстасценныя; адна-, двух- і шматслойныя; маналітныя  (руск.), зборныя, зборна-маналітныя і інш.

Вырабляюць абалонкі з жалезабетону, сталі, лёгкіх сплаваў, пластмасы, драўніны і інш.

Выкарыстанне абалонак дазваляе атрымаць цэльную ўнутраную прастору, што стварае ўмовы для аптымальнай арганізацыі функцыянальных працэсаў і фарміравання выразных пластычных вобразаў аб'ектаў архітэктуры, які становяцца эфектнымі акцэнтамі забудовы.

Камароўскі рынак

На Беларусі абалонкі выкарыстаны пры ўзвядзенні Мінскага крытага рынку «Камароўскі», Палаца тэніса ў Мінску, цырка у Гомелі і інш.

Літаратура

• Абалонка // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 1: А — Аршын / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 1. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0036-6 (т. 1).
• Абалонка // Культура Беларусі: энцыклапедыя / рэдкал.: Т. У. Бялова (гал. рэд.) [і інш.]. — Мн.: Беларус. Энцыкл. імя П. Броўкі, 2010. — Т. 1. — 704 с. — 3 000 экз. — ISBN 978-985-11-0496-9.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Абалонка (архітэктура)