Абу-ль-Фарадж Аль-Ісфахані | |
---|---|
араб. علي بن الحُسين بن مُحمَّد بن أحمد بن الهيثم المرواني الأُموي | |
Асабістыя звесткі | |
Дата нараджэння | 897[1][2][…] |
Месца нараджэння |
|
Дата смерці | 20 лістапада 967[3][4] |
Месца смерці | |
Грамадзянства | |
Прафесійная дзейнасць | |
Род дзейнасці | паэт, гісторык, літаратар, музыкант, пісьменнік |
Мова твораў | арабская |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Абу-ль-Фарадж Аль-Ісфахані (араб. أبو الفرج الأصفهاني; 897, Ісфахан, Іран — 21 лістапада 967) — арабскі паэт, вучоны.
Сакратар і прыдворны паэт буідскіх правіцеляў. Вывучаў старажытную гісторыю, генеалогію, фізіялогію, паэзію. Асноўны твор (працаваў над ім каля 50 гадоў) «Кніга песень» — анталогія арабскай і арабамоўнай паэзіі VII—X ст., каштоўная крыніца звестак па гісторыі літаратуры і культуры Арабскага халіфата. У «Кнізе падарожжаў» сабраў вершы і анекдоты за перыяд з 786 да 902 гадоў.