Адзіная Расія

«Адзіная Расія»
руск.: Единая Россия
Выява лагатыпа
Лідар Дзмітрый Мядзведзеў
Заснавальнік Адзінства[d], Айчына — Уся Расія, Барыс Абрамавіч Беразоўскі, Сяргей Кужугетавіч Шайгу, Юрый Міхайлавіч Лужкоў, Мінцімер Шарыпавіч Шайміеў і Барыс Вячаслававіч Грызлоў
Дата заснавання 1 снежня 2001
Штаб-кватэра 129110, Масква, Банны завулак, д. 3а[1]
Краіна
Ідэалогія Цэнтрызм, расійскі кансерватызм,[2] сацыяльны кансерватызм,[3] аўтарытарызм[4][5]
Інтэрнацыянал
Саюзнікі і блокі Патрыёты Расіі
Маладзёжная арганізацыя «Маладая гвардыя Адзінай Расіі»
Колькасць членаў 2 073 772 (паводле даных Мінюста[6]
Месцаў у Дзяржаўнай думе
306 / 450
(IV скліканне)
315 / 450
(V скліканне)
238 / 450
(VI скліканне)[7]
343 / 450
(VII скліканне)
324 / 450
(VIII скліканне)
Месцаў у рэгіянальных парламентах
2849 / 3982
[8]
Сайт er.ru
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Усерасійская палітычная партыя «Адзіная Расія» — афіцыйна зарэгістраваная кіруючая расійская палітычная партыя, найбуйнейшая партыя Расіі.[6] Па выніках выбараў 2003 года «Адзіная Расія» сфарміравала ў Дзяржаўнай думе парламенцкую большасць, у 2007 годзе — канстытуцыйную большасць. Лідар партыі, які ўзначальваў выбарчы спіс партыі на думскіх выбарах 2007 года — Прэзідэнт Расійскай Федэрацыі Уладзімір Пуцін.

На думскіх выбарах 2011 года ўпершыню ў палітычнай гісторыі Расіі фарміраванне выбарчага спісу «Адзінай Расіі» ажыццяўлялася на падставе вынікаў папярэдніх (першасных) выбараў, якія праводзіліся сумесна з Агульнарасійскім народным фронтам.[9]

Паводле рашэнняў XII з’езда «Адзінай Расіі», прынятых 24 верасня 2011 года, на думскіх выбарах перадвыбарны спіс партыі ўзначальваў дзеючы Прэзідэнт Расійскай Федэрацыі Дзмітрый Мядзведзеў,[10][11] а на выбарах 2012 года кандыдатам у прэзідэнты ад «Адзінай Расіі» стаў Уладзімір Пуцін.[12]

Зноскі

  1. ↑ http://er.ru/er/rubr.shtml?110113 Архівавана 2 мая 2011. Адзіная Расія: кантакты
  2. ↑ Выступление Б. Грызлова на XI съезде партии // russia.ru 23.11.2009 Архівавана 26 снежня 2014.
  3. ↑ Ъ-Газета — «Единая Россия» позвала россиян в светлое прошлое
  4. ↑ Pavel Felgenhauer. Putin Moves Russia From Authoritarianism to Totalitarianism (англ.). Eurasia Daily Monitor Volume: 8 Issue: 106 (2 чэрвеня 2011).
  5. ↑ Vladimir Ryzhkov. United Russia’s Phony Liberals // The Moscow Times 07 February 2013 | Issue 5063(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 9 ліпеня 2014. Праверана 17 сакавіка 2014.
  6. ↑ а б Інфармацыя пра колькасць членаў Усерасійскай палітычнай партыі «АДЗІНАЯ РАСІЯ» ў кожным з яе рэгіянальных аддзяленняў (па стане на 1 студзеня 2011 года) Архівавана 25 кастрычніка 2012.
  7. ↑ "ЦВК назвала колькасць месцаў «Адзінай Расіі» ў новай Думе". lenta.ru. 2011-12-05. Праверана 2011-12-05.
  8. ↑ Рэгіянальныя парламенты Расіі
  9. ↑ Путин: праймериз нужны всем / Интерфакс
  10. ↑ «Единая Россия» официальный сайт партии / Новости / Съезд утвердил список кандидатов в депутаты Госдумы
  11. ↑ Анна Закатнова, Кира Латухина. Тандем продолжает действовать. «Российская газета» (26 сентября 2011). Праверана 3 верасня 2013.
  12. ↑ Lenta.ru: Палітыка: Пуцін пацвердзіў сваё вылучэнне на прэзідэнцкіх выбарах

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Иванов. В. В. Партия Путина. История «Единой России». — М: ЗАО ОЛМА Медиа Групп, 2008. ISBN 978-5-373-01919-4
  • Жегулев И., Романова Л. Операция «Единая Россия». Неизвестная история партии власти. М: Эксмо 2011 г. ISBN 978-5-699-53224-7

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]