Ажыка мнагакветкавая

Ажыка мнагакветкавая
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Luzula multiflora (Ehrh.) Lej., 1811


Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  39333
NCBI  178423
EOL  636570
GRIN  t:417248
IPNI  1159940-2
TPL  kew-316484

Ажы́ка мнагакветкавая[3][4], ажыка шматкветная[5] (Luzula multiflora) — від кветкавых раслін роду Ажыка (Luzula) сямейства Сітнікавыя (Juncaceae).

Шматгадовая травяністая расліна. Карэнішчы кароткія або адсутнічаюць. Сцёблы прамыя, вышынёй да 60 см. Лісточкі калякветніка ланцэтныя, бурыя, вонкавыя даўжынёй 2,6—3,3 (3,5) мм. Плод — зваротнаяйкападобныя, гладкія каробачкі, ад кароткіх да крыху даўжэй калякветніка, ад бледна- да цёмна-карычневых; сегменты каробачкі даўжынёй 1,9—2,8 мм. Насенне ад даўгавата-яйкападобнага да эліпсоідна-яйкападобнага, даўжынёй 0,8—1,2 мм, шырынёй 0,6—0,9 мм; прыдаткі даўжынёй 0,2—0,4(0,5) мм.

Распаўсюджанне

[правіць | правіць зыходнік]

Паўночная Амерыка (Сен-П’ер і Мікелон, Грэнландыя, Канада, ЗША); Еўразія (у тым ліку Украіна); Паўночная Афрыка (Алжыр, Марока, Туніс); Паўднёвая Амерыка (Коста-Рыка, паўночны ўсход Аргенціны). Насяляе лугі, пусткі, балоты, лясы на кіслых глебах.

На тэрыторыі Украіны расце на лугах, у лясах, сярод хмызнякоў у лясных раёнах і лесастэпе[4][6].

Зноскі

  1. Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
  2. Пра ўмоўнасць аднясення апісванай у гэтым артыкуле групы раслін да класа аднадольных гл. раздзел «Сістэмы APG» артыкула «Аднадольныя».
  3. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 8. — 160 с. — 2 350 экз.
  4. а б Доброчаева Д.Н., Котов М.И., Прокудин Ю.Н., и др. Определитель высших растений Украины. — Киев: Наукова думка, 1987. — С. 416. — 548 с.
  5. Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 1. Ааліты — Гасцінец / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1983. — 575 с., іл. — 10 000 экз.
  6. Ольшанський І. Г. Географічний аналіз Juncaceae Juss. флори України // Український ботанічний журнал. — 2009. — В. 66. — № 4. — С. 554–565.