Аквакота

Аквакота
Acquacotta
Уваходзіць у нацыянальныя кухні
Італьянская кухня
Краіна паходжання	Італія
Кампаненты
Асноўныя	Вада, чэрствы хлеб, аліўкавы алей
Магчымыя	Агародніна, рэшткі ежы
Падача
Тып стравы	Суп
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аквакота (з іт. «прыгатаваная вада») — гарачы італьянскі хлебны суп на булёне, першапачаткова быў сялянскай ежай^[1]. Паходзіць з прыбярэжнай зоны Марэма^[2], што уключае паўднёвую Таскану і паўночны Лацыё. Страва была вынайдзена як спосаб прыгатавання чэрствага хлеба.

Гісторыя

Рэцэпт аквакоты, верагодна, прыдумалі вугальшчыкі, якія працавалі ў лясах Тасканы і звычайна былі вельмі беднымі^[2]. Страву таксама гатавалі фермеры і пастухі ў рэгіёне Марэма. Часам суп часам падавалі як закуску анціпасто, першую страву ў італьянскай трапезе. У наш час суп застаецца папулярнай стравай у Марэме і па ўсёй Італіі^[3].

Суп аквакота быў прыдуманы як спосаб ужываць у ежу чэрствы, зацвярдзелы хлеб. Людзі, якія працавалі па-за домам на працягу значнага перыяду часу, такія як лесарубы і пастухі, бралі з сабой хлеб і іншыя прадукты, якія можна было доўга захоўваць (напрыклад, панчэту і салёную траску). Аквакотту рыхтавалі, каб размякчаць у ёй чэрствы хлеб^[3].

Аквакота ў рэстаране ў Мілане, Італія

Інгрэдыенты

Гістарычна асноўнымі інгрэдыентамі аквакоты былі вада, чэрствы хлеб, цыбуля, памідоры і аліўкавы алей, а таксама розная гародніна і рэшткі ежы^[4]. У пачатку 1800-х гадоў у некаторых рэцэптах замест памідораў, што не былі распаўсюджанай ежай у Італіі да «апошніх дзесяцігоддзяў дзевятнаццатага стагоддзя», выкарыстоўваўся агрэста, кіслы сок, атрыманы з напаўспелага вінаграда^[2].

У наш час

У сучасных рэцэптах аквакоты выкарыстоўваецца чэрствы, свежы або падсмажаны хлеб^[5], і дадаткова могуць уключацца такія інгрэдыенты, як булён з агародніны, яйкі, сыры (напрыклад, пармезан ці пекарына таскана), сельдэрэй, часнык, базілік, бабы, капуста, капуста кейл, цытрынавы сок, соль, перац, бульба і іншыя^{[1][6][3][4][5]}. У некаторых версіях могуць выкарыстоўвацца грыбы, такія як баравікі^[2], дзікарослыя травы, а таксама ліставыя гародніна і зеляніна, напрыклад, рукала, мята, мангольд, цыкорыя, цыкорыя салатная (эндывій), зеляніна дзьмухаўца, валяр'яна і іншыя^[5]. Страву можна заправіць яйкам пашот^[6].

Сучасныя варыянты можна гатаваць загадзя, ад некалькіх гадзін да сутак, захоўваць у халодным месцы або ў халадзільніку і разаграваць перад ужываннем^[4]. Таксама суп можна замарозіць^[7].

Варыяцыі

Acquacotta con funghi — гэта варыянт аквакоты, дзе галоўным інгрэдыентам з'яўляюцца баравікі. Дадатковыя інгрэдыенты ўключаюць хлеб, булён або ваду, кансерваваныя таматы, пармезан, яйкі, мяту палявую, часнык, пятрушку, аліўкавы алей, соль і перац^[2].

Acquacotta con peperoni — гэты рэцэпт супу ўключае сельдэрэй, чырвоны перац і часнык^[2].

Зноскі

1. Michele Scicolone. The Italian Vegetable Cookbook: 200 Favorite Recipes for Antipasti, Soups, Pasta, Main Dishes, and Desserts. — Houghton Mifflin Harcourt, 2014. — С. 67. — ISBN 0547909160, 9780547909165.
2. Elizabeth Romer. The Tuscan Year: Life and Food in an Italian Valley. — Macmillan, 1989-05. — 196 с. — ISBN 978-0-86547-387-4.
3. Roddy, Rachel. Rachel Roddy’s Tuscan vegetable broth recipe (англ.)  (нявызн.) ?. The Guardian (29 сакавіка 2016). Праверана 4 мая 2024.
4. Marcella Hazan. Essentials of Classic Italian Cooking: 30th Anniversary Edition: A Cookbook. — Knopf Doubleday Publishing Group, 2011. — 736 с. — ISBN 0307958302, 9780307958303.
5. Julia della Croce. Roma: Authentic Recipes from In and Around the Eternal City. — Chronicle Books, 2004. — С. 168. — ISBN 0811823520, 9780811823524.
6. Pamela Sheldon Johns. Cucina Povera: Tuscan Peasant Cooking. — Andrews McMeel Publishing, 2011. — С. 64. — ISBN 1449408516, 9781449408510.
7. Acquacotta (Vegetable Soup) Recipe (нявызн.). web.archive.org (20 сакавіка 2022). Архівавана з першакрыніцы 20 сакавіка 2022. Праверана 4 мая 2024.