Аляксандр Пятровіч Гутар

Футбол
Аляксандр Гутар
Агульная інфармацыя
Поўнае імя Аляксандр Пятровіч Гутар
Мянушка Гуці
Нарадзіўся 18 красавіка 1989(1989-04-18)[1][2][…] (35 гадоў)
Грамадзянства  Беларусь
Рост 190 см[5]
Вага 83 кг[5]
Пазіцыя брамнік
Інфармацыя пра клуб
Клуб Беларусь Мінск
Нумар 30
Клубная кар’ера[* 1]
2008—2012 Беларусь БАТЭ (Барысаў) 48 (-25)
2013—2016 Беларусь Дынама (Мінск) 87 (-65)
2016—2017 Расія Арэнбург 12 (-17)
2017 Расія Тосна 0 (0)
2017 Украіна Чарнаморац (Адэса) 12 (-14)
2018—2019 Беларусь Дынама (Брэст) 49 (-43)
2020—2021 Беларусь Шахцёр (Салігорск) 48 (-32)
2023 Казахстан Аксу 3 (-6)
2023 Беларусь БАТЭ (Барысаў) 0 (0)
2024— Беларусь Мінск
Нацыянальная зборная[* 2]
2009—2011 Беларусь Беларусь (да 21) 22 (-28)
2011—2012 Беларусь Беларусь (алімпійская) 10 (-15)
2013—2021 Беларусь Беларусь 21 (-38)
Узнагароды і медалі
Дзяржаўныя і ведамасныя ўзнагароды
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 5 жніўня 2024.
  2. ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 1 красавіка 2021
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аляксандр Гутар (нар. 18 красавіка 1989, Мінск) — беларускі футбаліст, брамнік клуба «Мінск». Ігрок нацыянальнай зборнай Беларусі (2013—2021).

Клубная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

Аляксандр з’яўляецца выхаванцам футбольнай школы СДЮШАР «Дынама» горада Мінска.

БАТЭ

[правіць | правіць зыходнік]

У 2006 годзе перайшоў у БАТЭ, дзе выступаў за дублюючы склад. З 2011 года, пасля пераходу ва ўкраінскі «Севастопаль» Сяргея Верамко, стаў асноўным галкіперам клуба. Дзякуючы добрай гульні быў уключаны БФФ у спіс 22 найлепшых футбалістаў чэмпіянату Беларусі, а таксама стаў найлепшым іграком Беларусі ў 2011 годзе. Нягледзячы на гэта, на наступны сезон БАТЭ ўзмацніўся брамнікам гродзенскага «Нёмана» Андрэем Гарбуновым, які амаль адразу выцясніў са складу Аляксандра.

Судовая справа з БАТЭ

[правіць | правіць зыходнік]

22 снежня 2012 года брамнік, з-за незадаволенасці колькасцю выступаў у матчах клуба, накіраваў у БФФ ліст з просьбай скасаваць разлічаны да 2015 года кантракт з БАТЭ ў аднабаковым парадку[6]. Пасля пасяджэння па справе Гутара бакі атрымалі магчымасць мірным шляхам урэгуляваць канфлікт[7][8]. 22 студзеня Аляксандр атрымаў дазвол на скасаванне кантракта з БАТЭ з выплатай кампенсацыі клуба ў памеры 180 тысяч долараў. Згодна з рашэннем кампенсацыю можа таксама выплаціць клуб, які набудзе іграка[9]. БАТЭ выказаў сваю пазіцыю з нагоды вердыкту БФФ, падаўшы апеляцыю па рашэнні камітэту федэрацыі ў футбольны арбітраж, выступаючы за перагляд сумы кампенсацыі[9][10]. 30 студзеня футбаліст афіцыйна звольніўся з БАТЭ, атрымаўшы статус умоўна свабоднага агента. У лютым 2014 года спартыўны арбітражны суд у Лазане адмяніў рашэнне футбольнага арбітражу БФФ і абавязаў Гутара выплаціць БАТЭ каля 230 тысяч долараў[11].

«Дынама» Мінск

[правіць | правіць зыходнік]

З 1 лютага 2013 года трэніраваўся ў складзе мінскага «Дынама», з якім 19 лютага падпісаў кантракт на тры гады[12].

У складзе «Дынама» адразу стаў асноўным брамнікам, але часам паказваў няўпэўненую гульню. Пасля мачту з жодзінскім «Тарпеда-БелАЗ» 21 ліпеня 2013 года, калі з-за памылак Гутара «Дынама» саступіла 1:2, трапіў на лаўку запасных, а месца ў аснове заняў Аляксандр Суліма. Пасля матча з «Нёманам» 1 верасня 2013 года Суліма быў адпраўлены ў дубліруючы склад, а Гутар зноў заняў месца асноўнага брамніка.

Сезон 2014 распачаў у якасці асноўнага брамніка. Пачынаючы са жніўня 2014 стаў чаргавацца ў стартавым складзе дынамаўцаў з Сяргеем Ігнатовічам. У пачатку сезона 2015 на некаторы час саступіў месца ў браме Васілю Хамутоўскаму, але неўзабаве зноў стаў асноўным брамнікам мінчан. 15 жніўня 2015 года, захаваўшы ў недатыкальнасці браму ў матчы з салігорскім «Шахцёрам» (1:0), дасягнуў адзнакі ў 100 «сухіх» матчаў на вышэйшым узроўні і тым самым уступіў у беларускі клуб «сухіх» брамнікаў[13].

У кастрычніку 2015 года падоўжыў кантракт з «Дынама» на адзін год[14]. У сакавіку 2016 года быў абраны капітанам каманды[15]. Улетку 2016 года ў якасці свабоднага агента пакінуў «Дынама»[16].

«Арэнбург»

[правіць | правіць зыходнік]

30 чэрвеня 2016 года стала вядома аб пераходзе Гутара ў склад дэбютанта расійскай Прэм’ер-лігі — клуба «Арэнбург»[17][18]. У другой палове 2016 года трывала гуляў у аснове «Арэнбурга», але ў 2017 годзе ўжо не з’яўляўся на полі, заставаўся другім брамнікам. Па выніках сезона 2016/17 «Арэнбург» страціў месца ў Прэм’ер-лізе, і Гутар пакінуў клуб у якасці свабоднага агента.

«Тосна»

[правіць | правіць зыходнік]

14 чэрвеня 2017 года было абвешчана аб падпісанні Гутарам кантракта з клубам «Тосна», які ўпершыню выйшаў у расійскую Прэм’ер-лігу[19]. Аднак, не здолеў стаць асноўным брамнікам, і ўжо 4 верасня 2017 года, так і не згуляўшы ніводнага матча за «Тосна», па пагадненні бакоў пакінуў клуб[20].

«Чарнаморац»

[правіць | правіць зыходнік]

Неўзабаве пасля зыходу з «Тосна» далучыўся да адэскага «Чарнаморца», які незадоўга да таго ўзначаліў беларускі трэнер Алег Дулуб[21]. У складзе «Чарнаморца» стаў асноўным брамнікам, дапамог камандзе пакінуць апошні радок турнірнай табліцы. У снежні 2017 года разарваў кантракт з адэскім клубам[22].

«Дынама» Брэст

[правіць | правіць зыходнік]

У лютым 2018 года падпісаў аднагадовы кантракт з брэсцкім «Дынама»[23], дзе стаў асноўным брамнікам. У студзені 2019 года падоўжыў кантракт на сезон 2019[24]. У сезоне 2019 заставаўся асноўным брамнікам брэсцкай каманды, дапамог ёй стаць чэмпіёнам краіны, а сам быў прызнаны найлепшым брамнікам чэмпіянату.

«Шахцёр»

[правіць | правіць зыходнік]

У студзені 2020 года, пакінуўшы «Дынама» па заканчэнні кантракта, перайшоў у салігорскі «Шахцёр»[25]. Стаў асноўным брамнікаў каманды, з якой другі раз запар стаў чэмпіёнам краіны і найлепшым брамнікам чэмпіянату. У сезоне 2021 заставаўся асноўным брамнікам салігарчан, хоць часам саступаў месца ў складзе Сяргею Чэрніку, і зноў стаў чэмпіёнам Беларусі. У студзені 2022 года па пагадненні бакоў разарваў кантракт з «Шахцёрам»[26].

«Аксу»

[правіць | правіць зыходнік]

У сакавіку 2023 года, правёўшы год без клуба, далучыўся да казахстанскага «Аксу»[27]. Згуляў у трох матчах чэмпіянату Казахстана, пасля стаў заставацца на лаўцы запасных. У ліпені 2023 года пакінуў клуб.

Вяртанне ў БАТЭ

[правіць | правіць зыходнік]

У жніўні 2023 года падпісаў кантракт з барысаўскім БАТЭ[28]. Быў рэзервовым брамнікам, толькі аднойчы згуляў у афіцыйным матчы — 7 лістапада 2023 года ў Кубку Беларусі супраць «Астраўца» (3:1). У студзені 2024 года пакінуў БАТЭ[29].

«Мінск»

[правіць | правіць зыходнік]

У студзені 2024 года афіцыйна быў дапушчаны да прафесійнай дзейнасці спартсмена ў Беларусі камісіяй пры Генпракуратуры[30]. У пачатку 2024 года сярод магчымых новых клубаў Гутара называліся мазырская «Славія» і «Іслач», аднак да сярэдзіны сезона брамнік заставаўся без каманды.

У чэрвені 2024 года ў якасці свабоднага агента папоўніў склад «Мінска»[31].

Міжнародная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

Аляксандр з’яўляецца бронзавым прызёрам моладзевага чэмпіянату Еўропы 2011 года, а таксама браў удзел у Алімпійскіх гульнях 2012 года ў Лондане. У студзені 2012 года брамнік быў выкліканы ў нацыянальную зборную Беларусі на таварыскую сустрэчу супраць зборнай Венгрыі[32]. Еўрарадыё</ref>. Дэбютаваў у нацыянальнай зборнай 25 сакавіка 2013 года ў таварыскай гульні супраць зборнай Канады.

Асабістае жыццё

[правіць | правіць зыходнік]

Аляксандр жанаты са спявачкай гурта «Las Vegas» Марынай Някрасавай. Іхняя сустрэча адбылася на мерапрыемстве ўшаноўвання БАТЭ з нагоды чарговай перамогі ў чэмпіянаце краіны, дзе «Las Vegas» была запрошана ў якасці гасцей.

Дасягненні

[правіць | правіць зыходнік]

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Aleksandr Gutor // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ Alyaksandr Hutar // FBref
  3. ↑ National-Football-Teams.com
  4. ↑ Sports-Reference.com
  5. ↑ а б https://www.fcbate.by/team/base/117
  6. ↑ Гуторские страсти. Уйти нельзя остаться (руск.)(недаступная спасылка). pressball.by (26 снежня 2012). Архівавана з першакрыніцы 18 студзеня 2013.
  7. ↑ Гутор против БАТЭ. Режим неопределенности (руск.)(недаступная спасылка). pressball.by (15 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 18 студзеня 2013.
  8. ↑ Дело Гутора. Семь дней отмерь (руск.)(недаступная спасылка). pressball.by (15 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 28 студзеня 2013.
  9. ↑ а б Чистый развод. Запасной инстинкт (руск.)(недаступная спасылка). pressball.by (22 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 25 ліпеня 2014.
  10. ↑ ФК БАТЭ: Гутора ожидают месяцы или годы разбирательств (руск.). euroradio.fm (22 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 5 сакавіка 2016. Праверана 25 сакавіка 2024.
  11. ↑ Спортивный суд в Лозанне обязал Александра Гутора выплатить БАТЭ порядка 230000 долларов (руск.)(недаступная спасылка). pressball.by (3 лютага 2014). Архівавана з першакрыніцы 20 лютага 2014.
  12. ↑ Минское «Динамо» подписало контракт с Александром Гутором на 3 года (руск.)(недаступная спасылка). pressball.by (19 лютага 2013). Архівавана з першакрыніцы 22 лютага 2013.
  13. ↑ Тур 16. Попурри. Гутор: номер 15-й! (руск.)(недаступная спасылка). pressball.by (17 жніўня 2015). Архівавана з першакрыніцы 4 сакавіка 2016.
  14. ↑ Минское "Динамо" продлило контракт с Александром Гутором (руск.). football.by (14 кастрычніка 2015). Праверана 25 сакавіка 2024.
  15. ↑ Александр Гутор избран капитаном минского "Динамо" (руск.). football.by (13 сакавіка 2016). Праверана 25 сакавіка 2024.
  16. ↑ Александр Гутор официально покинул минское "Динамо" в качестве свободного агента (руск.). football.by (29 чэрвеня 2016). Праверана 25 сакавіка 2024.
  17. ↑ Александр Гутор стал игроком "Оренбурга" (руск.). football.by (30 чэрвеня 2016). Праверана 25 сакавіка 2024.
  18. ↑ «Оренбург» объявил о переходе Прудникова и Гутора (руск.). by.tribuna.com.
  19. ↑ Александр Гутор подписал контракт с "Тосно" (руск.). football.by (14 чэрвеня 2017). Праверана 25 сакавіка 2024.
  20. ↑ Александр Гутор покинул "Тосно" (руск.). football.by (4 верасня 2017). Праверана 25 сакавіка 2024.
  21. ↑ Александр Гутор стал игроком "Черноморца" (руск.). football.by (7 верасня 2017). Праверана 25 сакавіка 2024.
  22. ↑ Александр Гутор покинул "Черноморец" (руск.). football.by (11 снежня 2017). Праверана 25 сакавіка 2024.
  23. ↑ Брестское "Динамо" подписало Александра Гутора и словенского полузащитника Желько Филиповича (руск.). football.by (23 лютага 2018). Праверана 25 сакавіка 2024.
  24. ↑ Гутор продлил контракт с брестским "Динамо" (руск.). football.by (24 студзеня 2019). Праверана 25 сакавіка 2024.
  25. ↑ Официально: Александр Гутор - игрок солигорского "Шахтера" (руск.). football.by (15 студзеня 2020). Праверана 25 сакавіка 2024.
  26. ↑ Гутор и Стасевич покинули "Шахтер" (руск.). football.by (25 студзеня 2022). Праверана 25 сакавіка 2024.
  27. ↑ Футбол. Александ Гутор внесен в заявку казахстанского "Аксу" на сезон. Он стал 20-м белорусом в чемпионате Казахстана (руск.)(недаступная спасылка). pressball.by (31 сакавіка 2023). Архівавана з першакрыніцы 31 сакавіка 2023. Праверана 31 сакавіка 2023.
  28. ↑ Александр Гутор заключил контракт с БАТЭ до конца сезона-2024 (руск.). football.by (31 жніўня 2023). Праверана 25 сакавіка 2024.
  29. ↑ БАТЭ расстался с Александром Гутором (руск.). football.by (15 студзеня 2024). Праверана 25 сакавіка 2024.
  30. ↑ Семерым "беглым" атлетам разрешили заниматься профдеятельностью в Беларуси (руск.). sputnik.by (26 студзеня 2024). Праверана 25 сакавіка 2024.
  31. ↑ Александр Гутор — игрок "Минска" (руск.). football.by (25 чэрвеня 2024). Праверана 5 жніўня 2024.
  32. ↑ Кондратьев вызвал Гутора на товарищеский матч с Венгрией (руск.). euroradio.fm (25 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 5 сакавіка 2016. Праверана 25 сакавіка 2024.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]