Амфітрыта

Амфітрыта
стар.-грэч.: Ἀμφιτρίτη
Карынфская выява Амфітрыты. 575—550 г. да н.э.
Міфалогія	старажытнагрэчаская рэлігія^[d]
Сфера ўплыву	мора
Пол	жанчына
Бацька	Нерэй[2][3]^[…]
Маці	Дарыда^[d][2][3]^[…]
Муж	Пасейдон[1] і Нептун, міфалогія
Дзеці	Трытон, Рода, дачка Пасейдона, Бентэсікіма і Cymopoleia^[d]
У іншых культурах	Salacia^[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Амфітрыта (значэнні).

Амфітры́та (стар.-грэч.: Ἀμφιτρίτη) — у старажытнагрэчаскай міфалогіі^[4] адна з нерэід, паводлеГесіёда, дачка марскога бога Нерэя і Дарыды (або дачка Акіяна і Тэфіі, паводле Псеўда-Апаладора). Жонка Пасейдона, маці Трытона, Роды і Бентэсікімы^[5].

Скульптура Амфітрыты ў Луўры

Даведаўшыся пра жаданне Пасейдона ажаніцца з ёю, яна ўцякла да Атланта, дзе яе злавіў (ці ўгаварыў) пасланы Пасейдонам дэльфін і адвёў да свайго ўладара^[6].

Як марская багіня, яна часта малявалася разам са сваім мужам на калясніцы, якую цягнулі марскія коні ці трытоны, або конна на трытоне. Амфітрыта шмат кім шанавалася нароўні з Пасейдонам, і ёй узводзіліся статуі, напрыклад у храме на востраве Тэнасе. У мастацтве яе цяжка адрозніць ад іншых нерэід, калі каля яе няма царскіх атрыбутаў ці трызубца.

Піндар заве яе «Амфітрыта з залатым верацяном»^[7]. Часам называецца «маці Нерэід»^[8]. Падарыла Тэсею залаты вянок^[9].

У гонар Амфітрыты названы астэроід (29) Амфітрыта, адкрыты ў 1854 годзе.

Зноскі

1. Амфитрита // Энциклопедический словарь / под ред. И. Е. Андреевский — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1890. — Т. Iа. — С. 685.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q23048904"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q23892888"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q4065721"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q19908137"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q602358"></a>
2. Гесіёд
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q44233"></a>
3. Любкер Ф. Amphitrite // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 82.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q101490"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q1459210"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q694826"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q4135787"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q24933120"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q30059240"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q4249594"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q45270307"></a>
4. Мифы народов мира. М., 1991-92. В 2 т. Т.1. С.73; Любкер Ф. Реальный словарь классических древностей. М., 2001. В 3 т. Т.1. С.97; Псеўда-Апаладор. Міфалагічная бібліятэка I 2, 2 далей
5. Псеўда-Апаладор. Міфалагічная бібліятэка I 2, 2
6. Псеўда-Эратасфен. Катастарызмы 31; Гігін. Астраномія II 17, 1
7. Піндар. Алімпійскія песні VI 103
8. Гімн Пасейдону, фр. 939 Пейдж
9. Паўсаній. Апісанне Элады I 17, 3

Спасылкі

• Амфитрита, в мифологии // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.
• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Амфітрыта