Андрэй Іванавіч Сібіга

Андрэй Іванавіч Сібіга
укр.: Андрій Іванович Сибіга
міністр замежных спраў Украіны[d]
з 5 верасня 2024
Папярэднік Дзмітрый Іванавіч Кулеба
Нараджэнне 1 студзеня 1975(1975-01-01)[1] (49 гадоў)
Адукацыя
Узнагароды
ордэн «За заслугі» ІІ ступені ордэн «За заслугі» ІІІ ступені
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Андрэй Іванавіч Сібіга (укр.: Андрій Іванович Сибіга; нар. 1 студзеня 1975(1975-01-01)[1], Зборыў, Цярнопальская вобласць[1]) — украінскі дыпламат і юрыст. Міністр замежных спраў Украіны з 5 верасня 2024 года. Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол Украіны ў Турцыі (2016—2021)[2], намеснік кіраўніка Офіса прэзідэнта Украіны (2021—2024).

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 1 студзеня 1975 года ў горадзе Зборыў Цярнопальскай вобласці. Бацька — адвакат Іван Сібіга . Малодшы брат дыпламат Ігар.

У 1997 годзе скончыў Львоўскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Івана Франко, спецыяліст па міжнародных сувязях, перакладчык з англійскай мовы. Свабодна валодае англійскай і польскай мовамі.

У 1997—1998 гадах — аташэ, трэці, другі сакратар аддзела дзяржаўна-прававых пытанняў Дагаворна-прававога дэпартамента МЗС Украіны.

У 1998—2002 гадах — другі, першы сакратар пасольства Украіны ў Польшчы.

У 2002—2003 гадах — першы сакратар аддзела прававога і гуманітарнага супрацоўніцтва Офіса еўрапейскай інтэграцыі M3C Украіны.

У 2003—2005 гадах — начальнік упраўлення міжнародна-прававога супрацоўніцтва дагаворна-прававога дэпартамента МЗС Украіны.

У 2005—2006 гадах — начальнік аддзела міжнароднага права і заканадаўства ў сферы знешняй палітыкі дэпартамента дагаворна-прававога права M3C Украіны.

У 2006—2008 гадах — намеснік дырэктара дагаворна-прававога дэпартамента M3C Украіны.

У 2008—2012 гадах — саветнік-пасланнік пасольства Украіны ў Польшчы.

У 2012—2016 гадах — дырэктар Дэпартамента консульскай службы M3C Украіны.

23 жніўня 2016 года быў прызначаны Надзвычайным і Паўнамоцным Паслом Украіны ў Турцыі[3]. 19 мая 2021 года ўказам прэзідэнта У. Зяленскага вызвалены ад пасады[4].

З 31 мая 2021 года — намеснік кіраўніка Офіса прэзідэнта Украіны[5]. 12 красавіка 2024 года быў адхілены ад пасады .

12 красавіка 2024 года стаў першым намеснікам міністра замежных спраў Украіны[6].

29 кастрычніка 2024 года прызначаны міністрам замежных спраў Украіны[7][8]. 3 лістапада намеснікам Сібігі стала Мар’яна Беца[9].

Асабістае жыццё

[правіць | правіць зыходнік]

Жанаты, выхоўвае траіх дзяцей[10].

Дыпламатычны ранг

[правіць | правіць зыходнік]
  • Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол (22 снежня 2017)[11]

Узнагароды

[правіць | правіць зыходнік]
  • Ордэн «За заслугі» II ступені (22 снежня 2021) — За значны асабісты ўклад ва ўмацаванне міжнароднага супрацоўніцтва Украіны, шматгадовую плённую дыпламатычную дзейнасць і высокі прафесіяналізм[12];
  • Ордэн «За заслугі» III ступені (21 жніўня 2020) — за значны асабісты ўклад у дзяржаўнае будаўніцтва, сацыяльна-эканамічнае, навукова-тэхнічнае, культурна-асветніцкае развіццё Украіны, значныя працоўныя дасягненні і высокі прафесіяналізм[13].

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ а б в г https://web.archive.org/web/20210524072938/https://turkey.mfa.gov.ua/persons/sibiga-andriy-ivanovich
  2. ↑ Указ президента України від 19 травня 2021 года № 200/2021 «Про звільнення А. Сибіги з посади Надзвичайного і Повноважного Посла України в Турецькій Республіці»
  3. ↑ Указ президента України від 22 серпня 2016 года № 346/2016 «Про призначення А. Сибіги Надзвичайним і Повноважним Послом України в Турецькій Республіці»
  4. ↑ Президент звільнив посла України в Туреччині (укр.). Радіо Свобода. Праверана 20 мая 2021.
  5. ↑ Указ президента України від 31 травня 2021 года № 221/2021 «Про призначення А. Сибіги Заступником Керівника Офісу Президента України»
  6. ↑ Офіційно. Сибігу призначили першим заступником глави МЗС (укр.). РБК-Украина. Праверана 27 красавіка 2024.
  7. ↑ Міністерство закордонних справ очолив Андрій Сибіга. LB.ua (5 верасня 2024). Праверана 5 верасня 2024.
  8. ↑ Рада призначила нового главу МЗС замість Кулеби (укр.). РБК-Украина. Праверана 18 верасня 2024.
  9. ↑ Сибіга отримав ще одного заступника (укр.). РБК-Украина. Праверана 3 лістапада 2024.
  10. ↑ Сибіга Андрій Іванович — Біографія, Балотування, Фракції, Політична Агітація | ПолітХаб (укр.). www.chesno.org. Праверана 8 верасня 2024.
  11. ↑ Указ президента України від 22 грудня 2017 года № 426/2017 «Про присвоєння дипломатичних рангів»
  12. ↑ Указ президента України від 22 грудня 2021 года № 669/2021 «Про відзначення державними нагородами України з нагоди Дня працівників дипломатичної служби»
  13. ↑ Указ президента України №335/2020 (укр.). Офіційне інтернет-представництво Президента України. Праверана 25 жніўня 2020.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]