Андрэй Віктаравіч Салавей

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Салавей.
Футбол
Андрэй Салавей
Поўнае імя Андрэй Віктаравіч Салавей
Нарадзіўся 13 снежня 1994(1994-12-13)[1] (30 гадоў)
Грамадзянства  Беларусь
Рост 176 см
Вага 67 кг[2]
Пазіцыя паўабаронца, нападнік
Інфармацыя пра клуб
Клуб Беларусь Славія
Нумар 30
Клубная кар’ера[* 1]
2011—2015 Беларусь Дынама (Брэст) 39 (4)
2016—2017 Беларусь Тарпеда-БелАЗ (Жодзіна) 7 (0)
2017—2018 Беларусь Слонім-2017 39 (12)
2019—2020 Беларусь Лакаматыў (Гомель) 47 (34)
2021 Беларусь Гомель 29 (18)
2022—2023 Беларусь Шахцёр (Салігорск) 19 (1)
2023 →  Казахстан Аксу 13 (2)
2024— Беларусь Славія (Мазыр)
Нацыянальная зборная[* 2]
2015 Беларусь Беларусь (да 21) 1 (0)
2021—2022 Беларусь Беларусь 8 (2)
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 16 студзеня 2024.
  2. ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 12 ліпеня 2022

Андрэй Салавей (нар. 13 снежня 1994, Бяроза) — беларускі футбаліст, нападнік мазырскай «Славіі» і былы ігрок нацыянальнай зборнай Беларусі. Футбаліст года Беларусі (2021).

Старэйшы брат Арцём Салавей, таксама футбаліст.

Клубная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

Гуляў за дубль, а пачынаючы з 2012 года праходзіў у асноўны склад брэсцкага «Дынама».

У сезоне 2013 толькі ў другой палове стаў з’яўляцца на лаўцы запасных, адкуль часам выхадзіў на замену. 1 верасня 2013 года забіў свой першы гол за асноўную каманду, чым прынёс перамогу над «Нафтанам» (2:1).

У першай палове 2014 года не гуляў з-за траўмы, у чэрвені 2014 года вярнуўся ў строй. У лістападзе 2014 года ўпершыню з’явіўся ў стартавым складзе брэсцкай каманды. У лютым 2015 года падоўжыў кантракт з «Дынама»[3]. У сезоне 2015 ужо трывала замацаваўся ў аснове брэстчан, стаў выкарыстоўвацца пераважна на пазіцыі нападніка.

У студзені 2016 года адправіўся на прагляд у жодзінскае «Тарпеда-БелАЗ» і ў выніку падпісаў кантракт з гэтым клубам[4]. У складзе жодзінцаў стаў выступаць у асноўным за дубль, у галоўнай камандзе звычайна толькі часам выхадзіў на замену. У ліпені 2016 года адправіўся на зборы ва Узброеныя Сілы[5], у верасні вярнуўся ў каманду. У першай палове сезона 2017 выступаў выключна за дубль жодзінцаў. У ліпені 2017 года па пагадненні бакоў разарваў кантракт з «Тарпеда-БелАЗ»[6] і далучыўся да «Слоніма-2017»[7], дзе стаў адным з асноўных ігракоў.

У студзені 2019 года пакінуў слонімскі клуб[8] і неўзабаве перайшоў у гомельскі «Лакаматыў»[9]. Замацаваўся ў якасці аднаго з асноўных ігракоў клуба, у сезоне 2020 з 21 голам стаў найлепшым бамбардзірам Першай лігі.

У студзені 2021 года падпісаў кантракт з «Гомелем»[10]. Стаў адным з лідараў каманды ў Вышэйшай лізе і найлепшым яе бамбардзірам. Па выніках сезона заняў другое месца ў спісе бамбардзіраў Вышэйшай лігі пасля Дэмбо Дарбо, быў прызнаны найлепшым нападнікам і футбалістам года Беларусі[11].

У студзені 2022 года па заканчэнні кантракта з «Гомелем» у якасці свабоднага агента падпісаў пагадненне з салігорскім «Шахцёрам»[12]. У першай палове сезона 2022 нярэдка гуляў у стартавым складзе, пасля стаў часцей выхадзіць на замену або заставацца на лаўцы запасных. Сезон 2023 пачынаў у складзе «Шахцёра», а ў сакавіку быў аддадзены ў арэнду ў казахстанскі «Аксу»[13]. Па заканчэнні сезона ў лістападзе 2023 года пакінуў клуб[14].

У студзені 2024 года пачынаў трэніравацца з салігарчанамі[15], аднак неўзабаве разарваў кантракт з клубам і стаў іграком мазырскай «Славіі»[16].

Міжнародная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

У жніўні 2015 года быў упершыню выкліканы ў моладзевую зборную Беларусі. Свой адзіны матч за моладзевую зборную згуляў 6 верасня таго ж года ў адборачным матчы чэмпіянату Еўропы 2017 супраць Славакіі, выйшаўшы на замену на 78-й хвіліне.

2 чэрвеня 2021 года дэбютаваў у нацыянальнай зборнай Беларусі ў таварыскім матчы супраць Азербайджана (1:2), калі выйшаў на замену ў другім тайме.

Дасягненні

[правіць | правіць зыходнік]

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Andrey Solovei // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ https://www.pressball.by/footballstat/andrey_solovey/
  3. ↑ Клопоцкий, Щербо, Нечаев и Соловей продлили контракты с брестским "Динамо" (руск.). football.by (19 лютага 2015). Праверана 17 лістапада 2023.
  4. ↑ "Торпедо-БелАЗ" выкупил у брестского "Динамо" права на Павлюковца и Соловья (руск.). football.by (4 лютага 2016). Праверана 17 лістапада 2023.
  5. ↑ Футбол. Игорь Криушенко: Соловей сейчас в армии. Служит в резерве сорок дней (руск.). pressball.by.
  6. ↑ "Торпедо-БелАЗ" расторг контракт с Андреем Соловьем (руск.). football.by (31 ліпеня 2017). Праверана 17 лістапада 2023.
  7. ↑ Андрей Соловей и Чешун перейдут в «Слоним-2017», 23-летний Дручик завершил карьеру (руск.). by.tribuna.com.
  8. ↑ Четыре игрока покинули "Слоним-2017" (руск.). football.by (25 студзеня 2019). Праверана 17 лістапада 2023.
  9. ↑ Лучший бомбардир "Слонима-2017" перешел в "Локомотив" (руск.). football.by (29 студзеня 2019). Праверана 17 лістапада 2023.
  10. ↑ "Гомель" объявил о подписании лучшего бомбардира первой лиги Соловья (руск.). football.by (13 студзеня 2021). Праверана 17 лістапада 2023.
  11. ↑ Лучшим футболистом Беларуси в 2021 году признан Андрей Соловей (руск.). football.by (9 снежня 2021). Праверана 17 лістапада 2023.
  12. ↑ "Шахтер" объявил о подписании Соловья (руск.). football.by (13 студзеня 2022). Праверана 17 лістапада 2023.
  13. ↑ Андрей Соловей сменил "Шахтер" на "Аксу" (руск.). football.by (30 сакавіка 2023). Праверана 31 сакавіка 2023.
  14. ↑ Соловей и Земко покинули "Аксу" (руск.). football.by (13 лістапада 2023). Праверана 17 лістапада 2023.
  15. ↑ Андрей Соловей тренируется с солигорским "Шахтером" (руск.). football.by (8 студзеня 2024). Праверана 16 студзеня 2024.
  16. ↑ Соловей стал игроком "Славии" (руск.). football.by (12 студзеня 2024). Праверана 16 студзеня 2024.